Edirne Kaçakçılık Kararları - Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2016/11551 Esas 2018/12333 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/11551
Karar No: 2018/12333
Karar Tarihi: 11.10.2018

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2016/11551 Esas 2018/12333 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığı ihlali davasında, sanıklar suçlu bulunup mahkum edilmiştir. Ancak, hükümler TCK'nın 53. maddesine ilişkin olan ve Anayasa Mahkemesi tarafından 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararıyla değerlendirilmesi gereken hak yoksunlukları üzerine açıklanmıştır. Bu nedenle mahkeme kararı bozulmuştur ve sanıkların ayrı ayrı değil, müteselsilen yargılama giderlerinden sorumlu tutulması gerektiği belirtilmiştir. Kararın açıklanmasında TCK'nın 142/1-b maddesi de dikkate alınmış ve sanıkların zorunlu müdafi tayininin gerekmediği ifade edilmiştir. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri şunlardır: TCK'nın 142/1-b, 53 ve CMK'nın 326/2. maddeleri.

17. Ceza Dairesi 2016/11551 E. , 2018/12333 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
TCK"nın 142/1-b maddesinde düzenlenen suçun alt sınırının 5 yıldan fazla olmaması sebebiyle sanıklara zorunlu müdafi tayininin gerekmediği ancak sanıklar ... ve ... hakkında tanzim edilen 31.01.2013 tarihli isticvap zabıtlarında sanıkların müdafi talep ettiğinin belirtilmesi karşısında, tebliğnamedeki 3 numaralı bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Suçu birlikte işleyen sanıklardan neden oldukları yargılama giderlerinin ""Ayrı ayrı"" yerine, "Müteselsilen"" alınmasına hükmedilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 326/2. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ile sanıklar ... ve ... müdafilerinin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından katılan vekiline vekalet ücreti verilmesine ilişkin bölüm çıkartılarak ve T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olmasından kaynaklanan zorunluluk nedeniyle; "TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ve yargılama giderlerine ilişkin olan tüm kısımların" hükümden çıkartılması ile yerlerine "TCK"nın 53. maddesinin Anayasa Mahkemesi"nin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilmek suretiyle uygulanmasına" ve "Sanıkların birlikte sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden ise eşit olarak sorumlu tutulmalarına" cümlelerinin eklenmesi suretiyle, usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.10.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.