Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Yargı görevi yapanı, bilirkişiyi veya tanığı etkilemeye teşebbüs
Hüküm : TCK"nın 277/1, 277/2, 62, 53/1-a-b-c-d-e, 53/3, 58/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Yargı görevi yapanı, bilirkişiyi veya tanığı etkilemeye teşebbüs suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Daha önceden de Cumhuriyet Başsavcılığına gönderdiği dilekçelerinde eşinin ve çocuğunun hasta ve bakıma muhtaç olmasından dolayı tahliye olması gerektiğini belirten ve bu nedenle de tahliye edilmesine ilişkin bir karar verilmesi amacını taşıyan sanık ...’nın, Kangal Cumhuriyet Başsavcılığınca suç işlemek amacıyla örgüt kurma ve hırsızlık suçlarından başlatılan 2014/988 sayılı soruşturma kapsamında, Cumhuriyet savcısı tarafından şüpheli olarak alınan 24.03.2015 tarihli ifadesi esnasında söylediği; “Benim çocuğuma, eşime bir şey olursa canlı bomba olup ya istihbarata ya da adliyeye saldıracağım.” şeklindeki tehdit içeren sözleri ile yapılmakta olan soruşturmada yargı görevi yapanı hukuka aykırı olarak etkilemeye teşebbüs etmek suretiyle TCK"nın 277/1-2. madde ve fıkralarında düzenlenen yargı görevi yapanı, bilirkişiyi veya tanığı etkilemeye teşebbüs suçunu işlediğinin iddia ve kabul edildiği olayda;
Sanık tarafından 24.03.2015 tarihli ifadesi esnasında söylenen sözlerin söyleniş şekli ve içeriği ile dosya kapsamına nazaran, sanığın, görülmekte olan davada, gerçeğin ortaya çıkmasını engellemek veya bir haksızlık oluşturmak amacıyla, lehine sonuç doğuracak bir karar vermesi veya bir işlem tesis etmesi ya da beyanda bulunması için, yargı görevi yapanı hukuka aykırı olarak etkilemeye teşebbüs etmediği gibi, 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Türk Ceza Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 69. maddesi ile TCK"nın 277. maddesinin birinci fıkrasında yer alan “veya yapılmakta olan bir soruşturmada,” ve “şüpheli veya” ibarelerinin madde metninden çıkarılması nedeniyle soruşturma evresinde yapılan etkileme girişimlerinin 6545 sayılı Kanunun 69. maddesi ile yapılan değişiklikten sonra yargı görevi yapanı, bilirkişiyi veya tanığı etkilemeye teşebbüs suçunu oluşturmayacağı da gözetilmeden, sanığa yüklenen suçun yasal unsurlarının oluşmaması nedeniyle sanık hakkında CMK"nın 223/2-a madde, fıkra ve bendi gereğince beraat kararı verilmesi gerekirken, yasal ve yeterli olmayan yazılı gerekçelerle TCK"nın 277/1-2. madde ve fıkralarında düzenlenen yargı görevi yapanı, bilirkişiyi veya tanığı etkilemeye teşebbüs suçundan mahkumiyet hükmü kurulması,
2- Kabul ve uygulamaya göre de:
a) Hükmolunan cezanın, TCK"nın 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve mükerrir hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verilirken tekerrüre esas alınan ilamda sanığın birden fazla mahkumiyetinin bulunması sebebiyle ilamdaki en ağır mahkumiyetinin tekerrüre esas alındığının belirtilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
b) Sanık hakkında TCK"nın 53. maddesi tatbik edilirken, 3. fıkraya aykırılık oluşturacak şekilde, TCK’nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (c) bendindeki hak ve yetkileri kullanmak yönündeki yoksunluğuna, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından “koşullu salıverilme tarihine kadar”, diğer kişiler yönünden ise, “hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar” karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi ve T.C. Anayasa Mahkemesinin TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 10.03.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.