MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 03/03//2015 tarih ve 2015/109-2015/109 D.İş sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi ihtiyati haciz isteyen (alacaklı) vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
İhtiyati haciz isteyen (alacaklı) vekili, müvekkilinin borçlulardan 339.225,62 TL tutarında nakdi ve 1.087.200,00 TL tutarında gayrinakdi olmak üzere toplam 1.426.425,62 TL alacağı bulunduğu, gönderilen hesap kat ihtarına rağmen borcun ödenmediğini ileri sürerek, borçluların borca yetecek kadar taşınır ve taşınmaz malları ile 3. kişilerdeki hak ve alacaklarının ihtiyaten haczine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre, borçlular .... yönünden istemin % 15 teminatla kabulüne, diğer borçlular için ihtarname tebliğe çıkartılıp iade edilen adresin bankaya bildirilen adres olduğu belgelendirilmediğinden bu borçlular yönünden ihtiyati haciz isteminin reddine karar verilmiştir.
Kararı, alacaklı vekili temyiz etmiştir.
Talep, alacaklı bankanın genel kredi sözleşmesinden kaynaklanan nakdi ve gayrinakdi alacakları sebebiyle karşı taraf borçlular aleyhine ihtiyati haciz kararı verilmesine ilişkin olup, mahkemece yazılı gerekçe ile talebin kısmen kabul kısmen reddine karar verilmiştir. Ancak; dosya kapsamında bulunan 26/02/2015 tarihli hesap kat ihtarnamesi ilk önce haklarındaki ihtiyati haciz talebi reddedilen borçluların ihtarnamede belirtilen adreslerine tebliğe gönderilmiş ve bila tebliğ iade edildikten sonra, ikinci ve bu kez farklı adreslere tebliğe gönderilmiş olup, gönderilen tebligatlar tebliğ şerhlerinde belirtilen nedenlerden ötürü yine bila tebliğ iade edilmiştir. Her ne kadar mahkemece, ihtarname tebliğe çıkartılıp iade edilen bu adreslerin, borçluların genel kredi sözleşmesinde bankaya bildirdikleri adresler olduğunun belgelendirilemediği hükme gerekçe yapılmış ise de; söz konusu olan ve ihtarnamenin ikinci kez tebliğe gönderildiği adreslerin yine dosya kapsamında bulunan ve alacaklı banka tarafından ibraz edilen 28/01/2014 tarihli genel kredi sözleşmesinde borçluların bankaya bildirmiş oldukları adresler olduğu anlaşılmıştır. Dolayısıyla, mahkemenin açıklanan gerekçe ile alacaklı bankanın ihtiyati haciz talebini kısmen reddetmesi doğru değildir. Bu nedenle mahkemece, alacaklı banka tarafından talebe konu alacakla ilgili sunulan genel kredi sözleşmesinin muacceliyet ve tebligat adresi başlıkları altında düzenlenen hükümleri birlikte değerlendirilmek ve haklarındaki ihtiyati haciz istemi reddedilen borçluların asıl borcun müşterek borçlusu ve müteselsilen kefilleri olduğu nazara alınmak suretiyle İİK"nın 257/1. ve 2. maddelerindeki koşullarınca var olup olmadığı saptanarak oluşacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde ihtiyati haciz talebinin bir kısım borçlular yönünden reddine karar verilmesi doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıdaki bentte açıklanan nedenlerle ihtiyati haciz talep eden alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 20/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.