Sanık ... hakkında, tehdit, hakaret ve kasten yaralama suçlarından mahkumiyetine dair, Kemalpaşa 3. Asliye Ceza Mahkemesi"nce verilen 18/11/2014 gün ve 2014/761 esas, 2014/240 karar sayılı hükümlerin, sanık tarafından temyizi üzerine,
Dairemizin 11/09/2018 gün ve 2018/4438 esas, 2018/14246 sayılı kararıyla;
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre temyiz isteğinin sadece tehdit suçundan kurulan hükme yönelik olduğu anlaşılmakla yapılan incelemede;
Yerel mahkemece denetim süresi içerisinde kasıtlı suç işleyen sanık hakkında, önceki hükmün aynen açıklanması ile yetinilmesi gerekirken, yeniden değerlendirme sonucu, açıklanması geri bırakılan hükümdeki hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi suretiyle CMK"nın 231/11. maddesine aykırı davranılmış ise de, aleyhe temyiz olmadığından bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Ancak;
1-Açıklanmasına karar verilecek yeni hükmün Yargıtay incelemesine tabi olacak ve kesinleşmesi halinde infaza verilecek hüküm olacağı bu nedenle kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre ulaşılan sonuçların, iddia, savunma, tanık anlatımları ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile sanığın eyleminin ve yüklenen suçun unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, hangi gerekçeyle hangi delillere üstünlük tanındığının açık olarak gerekçeye yansıtılması gerekirken, açıklanan ilkelere uyulmadan, Anayasanın 141. ve 5271 sayılı CMK"nın 34 ve 223, 230. maddelerine aykırı davranılarak gerekçesiz hüküm kurulması,
2-Kabule göre de;
02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK"nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."nın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeksizin HÜKMÜN 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 11/09/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
./..
-2-




I-İTİRAZ
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 14/12/2018 gün ve 2017/60233 sayılı yazısı ile;
‘’Sanığın üzerine atılı ölümle tehdit suçu sübuta ermekle, sanığın eylemine uyan TCK"nın 106/1-1, 62/1, 50/1, 52/2, 52/4.maddeleri uyarınca 3 ay hapisten çevrilen 3.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, telefonla hakaret suçunu işlediği anlaşıldığından eylemine uyan 5237 sayılı TCK"nın 125/2-1, 62, 52/2, 52/4. maddeleri uyarınca doğrudan verilen 1.000 TL adli para cezası ile basit yaralama suçundan eylemine uyan TCK"nın 86/2, 62, 52, 52/4.maddeleri uyarınca doğrudan verilen 2.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına hükmedilmiş olup,
Sanığın 20/11/2014 tarihli temyiz dilekçesi kapsamına göre yaralama, hakaret ve tehdit suçlarından hakkında verilen tüm hükümlere karşı temyiz inceleme talebinde bulunduğu anlaşılmaktadır.
Sanığa yaralama suçundan hükmedilen 2.000 TL adli para cezası ile hakaret suçundan hükmedilen 1.000 TL adli para cezasının miktar itibariyle kesin nitelikte bulunması sebebiyle itiraz edilemez olduğundan mahkemenin 19/01/2015 tarihli ve 2014/761-240 sayılı EK kararı ile hakaret ve yaralama suçu hakkındaki hükümlere yönelik temyiz isteğinin 1412 Sayılı CMK"nın 305/1. maddesi gereğince reddine karar verilmiştir.
Temyiz isteğinin reddine ilişkin karara karşı temyiz yolu açık bulunmaktadır.
Yaralama ve hakaret suçundan verilen hükümlere yönelik temyiz isteminin reddine dair ek karar sanık tarafından temyiz edilmiştir.
Sanığın temyiz talebinin reddine dair ek kararın tebliğinden itibaren yasal süresi içinde verdiği 29/01/2015 tarihli dilekçesinde temyiz talebinin reddine dair kararı temyiz ettiği açıkça belirtilmiştir.
04/08/2015 tarihli ek temyiz dilekçesinde de yaralama, hakaret ve tehdit suçlarından verilen hükümleri temyiz etiğini bildirmiştir.
5320 sayılı Yasaya 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Yasanın 26.maddesi ile eklenen geçici 2.maddesi uyarınca bölge adliye mahkemeleri faaliyete geçinceye kadar hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere sonuç olarak belirlenen üçbin Türk Lirası dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerine karşı temyiz yoluna başvurulamaz.
Bu nedenle yaralama suçundan hükmedilen 2.000 TL adli para cezası ile hakaret suçundan hükmedilen 1.000 TL adli para cezasına yönelik temyiz isteğinin reddine dair mahkemenin 19/01/2015 tarihli ve 2014/761-240 sayılı EK kararı usul ve yasaya uygun bulunduğundan "ONANMASINA" karar verilmesi gerekir.
Sanığın temyizi üzerine Tehdit suçu hakkındaki hükmün incelenmesi sonucunda;
"Tehdit suçu hakkındaki hükmün BOZULMASINA" hükmedilmesi doğru bulunmakla birlikte; Ayrıca;
"Hakaret ve yaralama suçundan hükmedilen adli para cezalarına yönelik temyiz isteğinin reddine dair mahkemenin 19/01/2015 tarihli ve 2014/761-240 sayılı EK kararının sanık tarafından temyiz edildiği gözetilerek;


-3-


Temyiz talebinin reddine dair Kemalpaşa 3.Asliye Ceza Mahkemesi"nin 19/01/2015 tarihli ve 2014/761 - 2014/240 sayılı Ek kararı usul ve yasaya uygun bulunduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, redde dair kararın ONANMASINA," karar verilmesi gerektiği
kanaatindeyiz.
SONUÇ VE İSTEM :
Kemalpaşa 3. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 18/11/2014 gün ve 2014/761 Esas-2014/240 Karar sayılı sanığın yaralama, hakaret ve tehdit suçlarından cezalandırılmasına dair hükmünün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine,
Mahkemenin 19/01/2015 tarihli ve 2014/761-240 sayılı EK kararı ile;
"Hakaret eylemi yönünden 1000 TL adli para cezası ve Basit Yaralama eylemi yönünden ise 2000 TL Adli Para Cezası ile cezalandırılmasına miktar itibari ile kesin olarak verilmiş, sanık tarafından mahkememize 20/11/2014 havale tarihli itiraz dilekçesi verilmiş ise de, kararın miktar itibari ile kesin nitelikte olup itiraz edilemez olduğundan itiraz dilekçesinin 1412 Sayılı CMK nun 305/1. maddesi gereğince REDDİNE," karar verilmiş olup;
"Hakaret ve yaralama suçundan hükmedilen adli para cezalarına yönelik temyiz isteğinin reddine dair mahkemenin 19/01/2015 tarihli ve 2014/761-240 sayılı kararının sanık tarafından temyiz edildiği gözetilerek;
Temyiz talebinin reddine dair Kemalpaşa 3.Asliye Ceza Mahkemesi"nin 19/01/2015 tarihli ve 2014/761 - 2014/240 sayılı Ek kararı usul ve yasaya uygun bulunduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, redde dair kararın ONANMASINA",
6352 Sayılı Yasanın 99. maddesi ile 5271 Sayılı CMY’nın 308. maddesine eklenen 3. fıkra hükmü uyarınca itirazın Yüksek Dairenizce yerinde görülmemesi halinde dosyanın Yargıtay Yüksek Ceza Genel Kuruluna gönderilmesine,
Karar verilmesi itirazen arz ve talep olunur.’’ isteminde bulunulması üzerine dosya Dairemize gönderilmekle, incelenerek gereği düşünüldü:
II-İTİRAZIN KAPSAMI
İtiraz, hakaret ve kasten yaralama suçlarından hükmedilen adli para cezalarına yönelik temyiz isteğinin reddine dair mahkemenin 19/01/2015 tarihli ve 2014/761-240 sayılı kararının sanık tarafından temyiz edildiği gözetilerek; temyiz talebinin reddine dair Kemalpaşa 3.Asliye Ceza Mahkemesi"nin 19/01/2015 tarihli ve 2014/761 - 2014/240 sayılı Ek kararı usul ve yasaya uygun bulunduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, redde dair kararın ONANMASI gerektiğine ilişkindir.
III-KARAR:
Dairemizin 11/09/2018 gün ve 2018/4438 esas, 2018/14246 sayılı ilamıyla; Kemalpaşa 3.Asliye Ceza Mahkemesi’nin 19/01/2015 gün ve 2014/761 esas, 2014/240 karar sayılı ek karar hakkında temyiz edilmediği gerekçesiyle temyiz incelemesi yapılmamış ise de; ek kararın sanığa 23/01/2015 tarihinde tebliğ edildiği, sanık tarafından 29/01/2015 tarihinde temyiz başvurunda bulunulduğu ve bu nedenle temyiz incelemesi yapılması gerektiği anlaşılmıştır.
Açıklanan gerekçelerle;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın itiraz gerekçesi yerinde görülmekle, 6352 sayılı Kanunun 99 maddesiyle eklenen 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesinin 3. fıkrası uyarınca İTİRAZIN KABULÜNE,
Dosyanın yeniden incelenmesi neticesinde;
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanık hakkında basit yaralama ve hakaret suçlarından verilen kararda öngörülen cezaların niteliği ve niceliğine göre verildiği tarih itibariyle hükümlerin temyiz edilemez olması nedeniyle temyiz isteminin reddine ilişkin karar yasaya uygun bulunduğundan, bu karara karşı yapılan başvurunun 1412 sayılı CMUK"nın 315/2. maddesi gereğince REDDİNE, yerel Mahkemenin redde ilişkin kararının ONANMASINA, 19/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.