Ankara Ceza Kararları - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2015/1074 Esas 2015/4953 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/1074
Karar No: 2015/4953
Karar Tarihi: 19.10.2015

Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2015/1074 Esas 2015/4953 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Ceza Dairesi tarafından verilen ve 2015/1074 E., 2015/4953 K. numaralarıyla kaydedilen kararda, sanık F.. Ö..'ün kasten öldürme suçunu işlediği ve suçun niteliğinin doğru tayin edildiği belirtilmiştir. Ancak, sanığın akli durumu ve cezai ehliyeti konusunda düzenlenen raporun, sanık gözlem altına alınmadan hazırlandığı ve bu nedenle eksik soruşturma sonucu yazılı şekilde hüküm kurulduğu ifade edilmiştir. Ayrıca, zorunlu müdafii ücretinin sanıktan alınamayacağına dair kanun maddelerine uygun şekilde hüküm verilmediği belirtilmiştir. Bu nedenlerle, verilen hükümler bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- Türk Ceza Kanunu (5237) Madde 81
- Türk Ceza Kanunu (5237) Madde 62
- 1982 Anayasası (2709) Madde 90
- Ceza Muhakemesi Kanunu (5271) Madde 150
- Ceza Muhakemesi Kanunu (5271) Madde 234
- Ceza Muhakemesi Kanunu (5271) Madde 239
- Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun (5320) Madde 13

1. Ceza Dairesi 2015/1074 E. , 2015/4953 K.

KASTEN ÖLDÜRME
SANIĞIN AKLİ DURUMU VE CEZAİ EHLİYETİ KONUSUNDAKİ RAPORUN, SANIK GÖZLEM ALTINA ALINMADAN DÜZENLENMESİ
ZORUNLU MÜDAFİİ ÜCRETİNİN SANIKTAN ALINMASINA HÜKMEDİLEMEMESİ

TÜRK CEZA KANUNU (TCK) (5237) Madde 81
TÜRK CEZA KANUNU (TCK) (5237) Madde 62
1982 ANAYASASI (2709) Madde 90
CEZA MUHAKEMESİ KANUNU (CMK) (5271) Madde 150
CEZA MUHAKEMESİ KANUNU (CMK) (5271) Madde 234
CEZA MUHAKEMESİ KANUNU (CMK) (5271) Madde 239
CEZA MUHAKEMESİ KANUNUNUN YÜRÜRLÜK VE UYGULAMA ŞEKLİ HAKKINDA KANUN (5320) Madde 13

"İçtihat Metni"

Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık F.. Ö.."in maktül H.. T.."ı kasten öldürme suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun suç niteliği tayin edilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık ve müdafiinin haksız tahrik hükümlerinin ve TCK"nun 62. maddesinin uygulanması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine;
Ancak;
1- Sanık ile müdafiinden tedavi gördüğü yerler sorularak, varsa evrakların getirtilmesinden ve dava dosyası ile birlikte Adli Tıp Kurumuna gönderilerek; Gözlem İhtisas Dairesinde gözleme tabi tutulmasından, akli durumu ve cezai ehliyeti konusunda 4. İhtisas Kurulundan rapor aldırılmasından, raporlar arasında çelişki bulunması halinde bu kez Adli Tıp Genel Kurulundan muayenesi yapılarak rapor aldırılmasından sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri yerine, gözlem altına alınmadan düzenlendiği anlaşılan Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesinden alınan raporla yetinilerek eksik soruşturma sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK"nun 150, 234
ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi kapsamında baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği gözetilmeksizin, yazılı biçimde tahsiline karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak BOZULMASINA, 19/10/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.
19/10/2015 gününde verilen işbu karar Yargıtay Cumhuriyet Savcısı huzurunda ve duruşmada savunmasını yapmış bulunan sanık F.. Ö.. müdafii Avukat K.. C.. B.."nin yokluğunda 22/10/2015 gününde usulen ve açık olarak anlatıldı.