MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki ziynet eşyasının iadesi davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraf vekillerince tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili; davalılardan ..."nin davacının eski eşi, diğer davalı ..."nin ise eski kayınvalidesi olduğunu, davacı ile davalı ...’in 09/02/2007 tarihinde evlendiklerini ve Orhangazi Asliye Hukuk Mahkemesinin 2012/38 esas ve 188 karar sayılı ilamı ile boşandıklarını, boşanma aşamasında takı ve ziynetleri davalılardan istediğini; fakat davalıların buna yanaşmadığını belirterek 25 gramlık 6 adet bilezik, 2 adet taşlı altın yüzük, 80 gramlık set takımı olmak üzere toplam 23.500,00 TL tutarında ziynet eşyalarının aynen iadesini, bu mümkün olmazsa fazlaya ilişkin kısmı saklı kalmak kaydıyla bedelinin davalılardan müştereken ve müteselsilen alınmasını talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili; davalı ...’ya karşı açılan davada mahkemenin görevsiz olduğunu, davacının düğünde takılan altınlardan sadece 3 adet bilezik ile set takımının kolyesini davalı ...’ya verdiğini, bu altınlar dışındaki altınları davacının evlilik birliği süresince üzerinde taşıdığını ve evden ayrılırken de yanında götürdüğünü, davacının davalı ...’ya teslim ettiği altınları ise geri isteme hakkının bulunmadığını, iddia edilen altınların düğünde kendisine bağışlandığını, davacının bağışlamada bulunanlara karşı kanunen yükümlü olduğu görevlerde ehemmiyetli bir surette riayetsizlikte bulunduğu için müvekkillerinin bağışlamadan rücu ettiklerini belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; davanın davalı ... yönünden kısmen kabulüne; davalı ... yönünden ise reddine karar verilmiş, hüküm süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
1) Dava; ziynet eşyası alacağına ilişkin olup, bu talep kişisel malların iadesi kapsamındadır.

./..


-2-

4787 Sayılı Aile Mahkemeleri’nin Kuruluş Görev ve Yargılama Usullerine Dair Kanun’un 4.maddesinde; 4721 sayılı Türk Medeni Kanunun ikinci kitabındaki üçüncü kısım hariç olmak üzere, TMK’nun 118-395 maddelerinden kaynaklanan bütün davalara Aile Mahkemesinde bakılacağı hükme bağlanmıştır.
Kişisel malların iadesi Türk Medeni Kanunun 226. maddesinde düzenlenmiş olup, davanın bu madde hükümlerine göre çözümlenmesi gerekir. Bu nedenle müstakil Aile Mahkemesi bulunan yerlerde müstakil Aile Mahkemesinde, müstakil Aile Mahkemesi bulunmayan yerlerde ise Hakim ve Savcılar Yüksek Kurulunca belirlenen Asliye Hukuk Mahkemesinde davanın Aile Mahkemesi sıfatıyla görülüp karara bağlanması gerekmektedir.
Görevli ilgili düzenlemeler kamu düzenine ilişkin olup, taraf ileri sürmese dahi yargılamanın her aşamasında re"sen gözetilir.
Somut olayda; mahkemece davaya Aile Mahkemesi sıfatı ile bakılırken 12.03.2015 tarihli celsede; "dava konusunun Aile Mahkemesinin değil Asliye Hukuk Mahkemesinin görevine girdiği anlaşıldığından davaya Asliye Hukuk Mahkemesi sıfatıyla bakılmasına" karar verilmiş ve dava Asliye Hukuk Mahkemesince incelenerek karara bağlanmıştır.
Hal böyle olunca mahkemece; davanın Aile Mahkemesi sıfatıyla görülüp sonuçlandırılması gerekirken, Asliye Hukuk Mahkemesi sıfatıyla yargılamaya devam olunarak yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, bu husus bozmayı gerektirmiştir.
2) Bozma nedenine göre tarafların sair temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, ikinci bentte açıklanan nedenle sair temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine gerek olmadığna, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 13.04.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.