MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile ücret, hafta tatili ücreti, genel tatil ücreti, fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

A) Davacı İsteminin Özeti
Davacı iş akdinin haksız feshedildiğini ileri sürerek; kıdem tazminatı, ihbar tazminatı fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti hafta tatili ücreti, yıllık izin ücreti ve ödenmeyen ücret alacaklarının faizleriyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davanın reddini savunmuştur
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir
2-Somut olayda; davacının genel tatil ücretine hak kazanıp kazanmadığı, taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Davacı, iddialarının ispatı için bir tane tanık dinletmiştir ve bu tanık davacının kardeşi olup, işyerinde çalışan ve çalışma koşullarını bilen birisi değildir.Her ne kadar davacı tanığı dini ve milli bayramlarda davacının çalıştığını belirtse de bu tanık işyerindeçalışmadığından ve davalı tanıkları da dini ve milli bayramlarda işyerinde çalışılmadığını beyan ettiklerinden davacı genel tatillerde işyerinde çalışma iddiasını ispat edememiştir. Bu nedenle davacının genel tatil ücreti talebinin reddi gerekirken kabulü hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
3-Somut olayda; fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır
Davacı vekili dava dilekçesinde, müvekkilinin haftanın altı günü sabah 07.00 akşam 19.00 saatleri arasında çalışmasına rağmen fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini iddia etmiştir.Davacı tanığı olarak dinlenen davacının kardeşi, davacının, sabah 07.20"de işbaşı yaptığını ve akşam 19.20"de işi bıraktığını, bekçi geç geldiği zaman bazen 22.00-23.00"a kadar işyerinde durduğunu, davalı tanıklarından ... sabah 08.00-08.30 arasında işbaşı yapıldığını ve akşam 18.00-18.15"a kadar çalışıldığını ve davacının
Cumartesi günleri 10.00-16.00 saatleri arasında çalıştığını, ... ise sabah 08.30"da işbaşı yapıldığını ve akşam 17.30-18.00 saatlerine kadar çalışıldığını ve davacının cumartesi günü sabah 10.00 ile akşam 18.00 saatleri arasında çalıştığını beyan etmiştir.Fazla mesai iddialarını ispat için davacının dinlettiği tanık, davacının kardeşi olup, bu tanık davalı işyerinde çalışmadığını beyan etmiştir.Davacı tanığı işyerinde çalışmamakla, işyerinde ki çalışma saatlerini görgüye dayalı olarak bilmesi de mümkün değildir. Davacının haftalık fazla mesai saatleri tespit edilirken de bu tanığın beyanlarına itibar edilmesi Dairemizin yerleşik içtihatlarına aykırıdır.Bu nedenle davacı işçinin haftalık fazla mesaisi, davalı tanık beyanları doğrultusunda hafta içi 08:00-18:00 saatleri, Cumartesi günleri ise 10:00-18:00 saatleri arası için ve ara dinlenme süresinin tenzili ile hesaplanmalıdır.Davacı tanık beyanı da dikkate alınarak yazılı şekilde fazla mesai hesabı yapılması isabetsiz olduğundan, hükmün bu sebeple de bozulması gerekmiştir.
F)Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 26.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.