MAHKEMESİ : Manisa 1. Aile Mahkemesi
TARİHİ : 19/09/2012
NUMARASI : 2009/192-2012/559

V.. U.. ile A.. Ö.. aralarındaki mal rejiminin tasfiyesi kapsamında alacak davasının kabulüne dair Manisa 1. Aile Mahkemesi"nden verilen 19.09.2012 gün ve 192/559 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği düşünüldü:

KARAR

Taraflar arasında mal rejiminin tasfiyesi kapsamında; katkı payı alacağı isteğine ilişkin olarak görülen davanın yapılan yargılaması sonunda; davanın kabulüne, toplam 58.407,50 TL"nin dava tarihi olan 06.04.2009 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir. Hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya muhtevasına, dava evrakı ile yargılama tutanakları münderecatına, mevcut deliller Mahkemece takdir edilerek karar verildiğine ve takdirde bir isabetsizlik bulunmadığına göre, davalı vekilinin aşağıda belirtilen hususlar dışındaki sair temyiz itirazlarının reddine;
Ancak, taraflar 28.04.1979 tarihinde evlenmişler, 24.06.2008 tarihinde açılan boşanma davasının kabulü ve hükmün 25.01.2011 tarihinde kesinleşmesiyle boşanmışlardır. 4721 sayılı TMK"nun 179.maddesine göre mal rejiminin tasfiyesinde eşlerin bağlı olduğu rejime ilişkin hükümler uygulanacaktır. Taraflar arasında başka bir mal rejiminin seçildiği ileri sürülmediğine göre, evlenme tarihinden 4721 sayılı TMK"nun yürürlüğe girdiği 01.01.2002 tarihine kadar mal ayrılığı, bu tarihten mal rejiminin sona erdiği boşanma davasının açıldığı tarihe kadar TMK"nun 202.maddesine göre yasal edinilmiş mallara katılma rejimine tabi olacaklardır. Eşler arasındaki mal rejimi TMK"nun 225/2.maddesine göre boşanma davasının açıldığı 24.06.2008 tarihi itibariyle sona ermiştir. Uyuşmazlık konusu 399 ve 402 parsel sayılı taşınmazlar edinim tarihi ile dava konusu yapıların 743 sayılı TKM"nin 170. maddesine göre eşler arasında mal ayrılığı rejiminin geçerli olduğu 01.01.2002 tarihinden önce edinildikleri/yaptırıldıkları taraflar arasında ihtilaf konusu olmadığına göre; uyuşmazlığın Borçlar Kanunu"nun genel hükümlerine göre çözüme kavuşturulması gerekmektedir. Bu durumda, davacının mal rejiminin tasfiyesi kapsamında katkı payı alacağı miktarının belirlenmesinde, uyuşmazlık konusu malların dava tarihlerindeki değerleri esas alınması gerekirken, hata ile keşif tarihindeki değerlerinin esas alınması isabetsiz olmuştur.
Bundan ayrı, davacı taraf dava dilekçesi ile mal rejiminin tasfiyesi kapsamında fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 10.000 TL katkı payı alacağının yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini istemiştir. Davacı vekili, yargılama sırasında 07.09.2012 tarihli dilekçe ile istek sonucunu ıslah ederek, eldeki davada istek miktarını 48.407,50 TL arttırarak 58.407,50 TL"ye yükseltmiş; bununla birlikte ıslah ile arttırılan miktar bakımından faiz isteğinde bulunmamıştır. 13.09.2012 tarihinde ise, 719,00 TL ıslah harcını tamamlamıştır. Ne var ki, Mahkemece HMK"nun 26. (HUMK"nun 74.) maddesine aykırı olarak istek aşılarak, dava dilekçesinde faiz istenilen 10.000 TL dışındaki tutar yönünden de faize hükmedilmiştir. Bu husus usul ve yasaya aykırıdır.
Davalı vekilinin temyiz itirazları bu kapsamda yerinde olduğundan kabulüyle, hükmün açıklanan nedenlerle 6100 sayılı HMK"nun Geçici 3. maddesi yollaması ile halen yürürlükte bulunan 1086 sayılı HUMK"nun 428.maddesi uyarınca BOZULMASINA, taraflarca HUMK"nun 388/4. (HMK m.297/ç) ve HUMK"nun 440/I maddeleri gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine ve 867,50 TL"nin peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, 23.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.