MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı ... tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

1996 yılında yılında yapılan kadastro çalışmaları sırasında ... ili, ... ilçesi, ... köyü, ... mevkiinde bulunan 147 ada 1 parsel sayılı taşınmaz 6862,20 m2 yüzölçümü ve kiraz bahçesi vasfıyla tespit edilmekle birlikte halen asliye hukuk mahkemesinin 1995/648 Esas sayılı dosyası ile mülkiyete yönelik davalı olduğu anlaşıldığından bahisle tutanağın malik hanesi boş bırakılmak suretiyle tespit edilmiştir.
Davacı ..., 10.04.2007 havale tarihli dava dilekçesinde özetle; dava konusu 147 ada 1 parsel sayılı taşınmazın daha önce ... Kadastro Mahkemesinin 1998/1 Esas - 2006/8 Karar sayılı ilâmı ile ... adına tescil edildiğini, kendisine ait bulunan bu taşınmazın yüzölçümünün esasen 20.000 m2 iken, taşınmazının 6862 m2"lik kısmının davalı adına tescil edildiğini, geriye kalan 13138 m2"lik kısmının meyve bahçesi olarak 47 yıldır zilyetliğinde bulundurduğu taşınmazı olduğunu beyanla; mahkemece dava konusu ettiği bu yerin tespitinin yapılarak adına tescili istemiyle dava açmıştır.
Mahkemece; davacının talebi mahkemece yargılama giderlerinin davacıya verilen kesin sürede yatırılmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı gerçek kişi tarafından temyiz edilmiştir.
Dava TMK 713 maddesi gereğince açılan tapusuz taşınmazın tescili istemine ilişkindir.
... köyünde 6831 sayılı Kanun gereğince yapılan orman kadastrosu ve aynı Kanunun 3302 sayılı Kanun ile değişik 2. maddesi uygulama çalışmaları yapılarak 20.09.1994 tarihinde ilân edilmiştir.
Mahkemece, en son 10/10/2013 günlü oturumda, mahallinde 13/12/2013 gününde keşif yapılmasına ve davacı tarafa masraflarını yatırmak için 10.12.2013 tarihine kadar kesin süre verilmesine karar verilmiş ise de; keşif ara kararı usûlüne uygun değildir.
Şöyle ki; Yargıcın dava konusu şeyi inceleyerek onun hakkında bütün duygularıyla bilgi edinmesi olarak tanımlanabilen keşif; taşınmazlarla ilgili davalarda, dava konusunun yerinde görülüp incelenmesi biçiminde gerçekleşir. Keşfe gidilebilmesi için mahkemenin bu konuda bir ara kararı usûlüne uygun şekilde oluşturması zorunludur. Bu kararda keşif giderlerinin, keşif giderini yatıracak tarafın ve bunun için gerekli süre veya kesin sürenin avukatla kendini temsil ettirmeyen taraf keşif istemişse, kesin süre içerisinde giderleri yatırmamanın sonuçlarının açıklıkla anlatılması; tanık dinlenip, bilirkişi incelemesi yapılacak ise, bu hususun ve keşif günü ile saatinin belirtilmesi; bunun doğal sonucu olarak; hâkim, kâtip ve götürülecekse mübaşir için yol tazminatının (492 sayılı Harçlar Kanunu m. 34); keşif isteyen taraftan keşif aracını bizzat sağlaması istenemeyeceğinden; yapılacak iş, süresi ve gidilecek yere göre gerekli gördüğü aracı mahkeme kendisi belirleyip, temin edeceğinden, araç için ödenecek ücretin; keşifte dinlenecek bilirkişi ve tanıkların isimlerinin ve ücretlerinin; bilirkişi ve tanıklarla, gerekiyorsa taraflara keşif gününün haber verilebilmesi için gönderilecek davetiye giderlerinin gösterilmesi; yatırılacak avansın tutarı ile yatıracak tarafın ekonomik gücü, keşif tarihi ve tebligatların ulaşması için geçecek süre gözetilerek keşif gününden önceye rastlayan bir tarihin belirlenmesi ve bunda Tebligat Kanunu ile Tebligat Tüzüğü hükümlerinin gözönünde tutulması zorunludur.
Anılan hususları kapsamayan ve belirlenecek bir miktarın keşif gününe kadar yatırılması biçiminde kurulacak ara kararı ve buna dayalı olarak verilecek süre ve kesin sürenin uygulamada sonuç doğurması olanağı bulunmamaktadır (HGK 26.02.1975 gün 1972/1-1273 E. - 1975/258 K; HGK 18.02.1983 gün 1980/1 - 1284 E. - 1983/141 K. HGK 30.12.1992 gün 1992/16-666 E. - 1992/769 K.; 20.H.D. 14.12.1992 gün 1992/16198 - 7040).
Öte yandan, bu koşulların tam olarak yerine getirilmemesi, keşif giderlerine itiraz hakkı olan gider yükümlüsünün bu hakkını kullanmasına da engel oluşturur.
Kadastro mahkemelerinde belirtilen genel hükümler, 3402 sayılı Kadastro Kanununun 29. maddesi kıyas yoluyla, aynı Kanunun 36. maddesine göre işlem yapılması hallerinde de aynen uygulanır.
Yukarıda açıklanan kanun ve yerleşmiş Yargıtay uygulamasına aykırı olarak kurulan ara kararlar sonucu verilen süre ve kesin sürelere dayanılarak, keşif giderlerinin yasal sürede yatırılmadığından söz edilerek yazılı biçimde hüküm kurulması isabetsizdir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı gerçek kişinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer yönlerin bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde iadesine 20/01/2016 günü oy birliği ile karar verildi.