MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı nezdinde ... barajındaki sondaj işlerinde, 07.04.2001-03.03.2015 tarihleri arasında sondaj makine ustası olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin işverence bildirimsiz olarak feshedildiğini, çalışma süresi boyunca her gün 07.30-18.30 saatleri arasında çalıştığını, ayrıca 15 günde bir hafta tatili kullandığını, çalışmaları karşılığında hak kazandığı ücret alacaklarının müvekkiline ödenmediğini ileri sürerek bakiye kıdem ve ihbar tazminatı ve fazla çalışma ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın belirsiz alacak davası olarak açılmasında hukuki yarar bulunmadığını, davacının taleplerinin zamanaşımına uğradığını, mahkemenin yetkisiz olduğunu, davacıya kıdem tazminatı ödemesi yapıldığını, ihbar süresinin kullandırıldığını, fazla çalışma yapılmadığını ileri sürerek belirtilen gerekçelerle davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, belgelere ve tüm dosya kapsamına göre; davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık konusu davacının fazla mesai yapıp yapmadığı ve fazla mesai süresinin hesaplanması noktasındadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir. Bordrolarda tahakkuk bulunmasına rağmen bordroların imzasız olması halinde ise, varsa ilgili dönem banka ve tüm ödeme kayıtları celp edilmeli ve ödendiği tespit edilen miktarlar yapılan hesaplamadan mahsup edilmelidir.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Fazla çalışmanın belirlenmesinde 4857 sayılı İş Kanunu"nun 68. maddesi uyarınca ara dinlenme sürelerinin dikkate alınması gerekir.
Somut olayda, davacı dava dilekçesinde, çalışma süresi boyunca her gün 07.30-18.30 saatleri arasında çalıştığını beyan etmiş olup; mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının haftanın 6 günü 07.00-18.00 saatleri arasında günde 11 saat çalıştığı, 1,5 saat ara dinlenme tenzili ile günlük 9,5 çalışmasının olduğu, ayda iki pazar aynı şekilde çalışma yapıldığı, günlük 11 saat çalışmadan ayda iki kere 22 saat çalışmanın haftalık ortalamasının 5,5 saat olduğu, bu sürenin haftalık fazla çalışma süresine eklenmesi suretiyle haftalık fazla çalışmanın 17,5 saat olduğu kabul edilmiştir. Ancak tanık beyanları, dava dilekçesi içeriği ve dosya kapsamı bir bütün olarak değerlendirildiğinde, davacının talebi aşılarak ve yaz-kış ayları bakımından ayrım yapılmaksızın sonuca gidilmesinin hatalı olduğu anlaşılmaktadır. Buna göre, davacı talebi ve tanık beyanları değerlendirilerek, davacının kış aylarında 07.30-17.30 saatlerinde çalıştığı, 1,5 saat ara dinlenme kullandığı, yaz aylarında ise 07.30’da çalışmaya başladığı, temyiz edenin sıfatına göre çalışmanın 18.00’de bittiği, 1,5 saat ara dinlenme kullanıldığı, yaz-kış aylarında iki haftada bir hafta tatilinde belirtilen şekilde çalışıldığı, hafta tatilinde çalışılan bu günler bakımından ise yalnızca 7,5 saati aşan çalışmanın fazla çalışmaya dahil olduğu kabul edilerek haftalık fazla çalışma süresinin tespiti gerekirken yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 17.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.