Tebliğname No : 1 - 2014/85319
MAHKEMESİ : Ankara Batı 1. Ağır Ceza Mahkemesi
KARAR VE NO : 16/12/2013, 2012/138 (E) ve 2013/344 (K)
SUÇ : Kasten öldürme,yaralama,silahlı tehdit,tehdit


TÜRK MİLLETİ ADINA

1-) Sanık Ü.. G.. hakkında tehdit suçundan doğrudan verilen adli para cezası, miktar itibarıyla kesin nitelikte olup temyiz kabiliyeti bulunmadığından, suç vasfına da yönelik olmayan katılan E.. S.. vekilinin bu hüküme ilişkin temyiz isteminin CMUK"nun 317. maddesi uyarınca (REDDİNE), karar verilmiştir.
2-) Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık E.. S.. hakkında maktul G.. B.."yı "kasten öldürme", katılan F.. G.."i "silahla tehdit", sanık O.. S.. hakkında maktul G.. B.."yı "silahla tehdit", sanık H.. K.. hakkında katılan E.. S.."i "kasten yaralama" suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, cezaları azaltıcı takdiri indirim sebebi takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, sanıklar Ü.. G.. ve E.. Ö.. hakkında katılan E.. S.."i "kasten yaralama" suçundan elde edilen delillerin hükümlülüğüne yeter nitelik ve derecede bulunmadığı gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde düzeltme nedeni dışında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık O.. S.. müdafiinin sübuta, katılan sanık E.. S.. müdafiinin temyiz dilekçesinde ve duruşmalı incelemede kasten öldürme suçu yönünden sübuta, vasfa, meşru savunmaya, haksız tahrikin varlığına, tehdit suçunun unsurlarının oluşmadığına, katılan sıfatıyla da verilen cezaların azlığına yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK"nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi kapsamında sanıklar için Baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretlerinin yargılama gideri olarak alınmasına hükmedilemeyeceği gözetilmeksizin, yazılı biçimde sanıklardan tahsiline karar verilmesi, kanuna aykırı ise de bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden CMUK’nun 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak; yargılama giderlerinin yer aldığı hüküm fıkrasından zorunlu müdafii ücretlerinin çıkartılmasına karar vermek suretiyle DÜZELTİLEN, kısmen re"sen de temyize tabi olan hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi (ONANMASINA), hükmolunan cezanın miktarı ve tutukluluk süresi itibariyle sanık E.. S.. müdafiinin tahliye talebinin reddine, 18.11.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.
18/11/2015 gününde verilen iş bu karar Yargıtay Cumhuriyet Savcısı A. İ."nın huzurunda ve duruşmada savunmasını yapmış bulunan sanık E.. S..
müdafii Avukat N. P."ın yokluğunda 26/11//2015 gününde usulen ve açık olarak anlatıldı.