Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 5271 sayılı CMK"nın 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanması ile, 2863 sayılı Kanunun 74/1, 5237 sayılı TCK"nın 62, 53/1, 63/1. maddeleri uyarınca mahkumiyet

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ile katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda, 27/01/2011 tarihli karar ile sanığın, 2863 sayılı Kanunun 74/1, 5237 sayılı TCK"nın 62, 63/1, 5271 sayılı CMK"nın 231. maddeleri uyarınca 10 ay hapis ve 375 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, anılan kararın, katılan vekili tarafından yapılan itirazın merciince reddi üzerine 29/04/2011 tarihinde kesinleştiği, daha sonra sanığın, 20/12/2014 tarihinde kasten yaralama ve tehdit suçlarını işlediği sabit kabul edilerek, Nazilli 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 02/05/2017 tarihli ilamı ile her iki suçtan ayrı ayrı mahkumiyetine hükmedildiği, kasten yaralama suçundan tesis edilen mahkumiyet hükmü kesin olarak verilirken, uzlaşmanın sağlanamadığı tehdit suçundan tesis edilen mahkumiyet hükmünün istinaf edilmeksizin 23/05/2017 tarihinde kesinleştiği, ihbar üzerine yeniden ele alınan dosyada, 5271 sayılı CMK"nın 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasına karar verildiği anlaşılmakla;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, davanın zamanaşımına uğradığına, eylemin teşebbüs aşamasında kaldığına; katılan vekilinin, sanığa asgari hadden ceza verilmesinin yerinde olmadığına, takdiri indirim uygulanmaması gerektiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Kazı mahallinin, 2863 sayılı Kanunun 6. maddesi kapsamında korunması gerekli taşınmaz kültür varlığı olduğu dikkate alındığında, sanığın eyleminin, suç tarihinde yürürlükte olan aynı Kanunun 5728 sayılı Kanun ile değişmeden önceki 74/1. cümlesine ve suç tarihinden sonra yürürlüğe giren 5728 sayılı Kanun ile değişik 74/1-1. cümlesine temas eden suçu oluşturduğu, 2863 sayılı Kanunun 5728 sayılı Kanun ile değişmeden önceki 74/1. cümlesinde, “iki yıldan beş yıla kadar ağır hapis ve elli bin liradan iki yüz bin liraya kadar adli para cezası” yaptırımının öngörüldüğü, buna karşılık, aynı Kanunun 5728 sayılı Kanun ile değişik 74/1-1. cümlesine göre iki yıldan beş yıla kadar hapis cezasına hükmolunacağı anlaşılmakla; adli para cezası öngörülmemesi nedeniyle lehe olan 2863 sayılı Kanunun 5728 sayılı Kanun ile değişik 74/1-1. cümlesi uyarınca sanığın mahkumiyetine karar verilmesi gerektiği gözetilmeksizin, lehe kanun karşılaştırması yapılmadan ve kazı mahallinin 2863 sayılı Kanunun 6. maddesi kapsamı dışında kalması halinde uygulanma olanağı bulunan aynı Kanunun 5728 sayılı Kanun ile değişmeden önceki 74/2. cümlesi uyarınca yazılı şekilde hüküm tesisi,
Kabule göre de;
Sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmeden önceki aşamada, 15/11/2006 tarihli karar ile sanığa tayin edilen hapis cezasının, 5237 sayılı TCK"nın 51. maddesi uyarınca ertelenmesine hükmedildiği, belirtilen kararın sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 28/06/2010 tarihli ve 2008/17107 Esas, 2010/10093 Karar sayılı ilamı ile sair yönleri incelenmeksizin hükmün bozulduğu anlaşılmakla; erteleme kurumunun uygulanması bakımından sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınması gerektiği gözetilmeksizin, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 51. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafii ile katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, aynı Kanunun 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 05/09/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.