Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62/1, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:;
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, meskun mahalde, gündüz vakti, şerit çizgileri ve trafik levhası bulunmayan iki sokağın birleştiği olay yeri T kavşaktan seyrine göre sola dönmek isteyen sanığın aracının sol ön teker ve çamurluk kısımlarına, kendisiyle aynı yönde gelip sollama yapmak isteyen katılanın aracının sağ ön ve yan kısımları ile çarptığı ve devamında duramayan katılanın otomobilin ön kısmını soldaki duvara çarpması ile katılanın aracında yolcu olan mağdurenin, hayat fonksiyonlarını 2. derecede etkiler şekilde yaralandığı olayda; sanığın asliye hukuk mahkemesinde görülen tazminat davasında alınan 03.03.2014 tarihli bilirkişi raporunda % 55 oranında 1.derece asli kusurlu olduğu, Ankara Adli Tıp Kurumu Başkanlığının 30/06/2014 tarihli raporunda % 25 oranında kusurlu olduğu, İstanbul Adli Tıp Kurumu Genişletilmiş Uzmanlar Kurulu tarafından 23/06/2015 tarihli bilirkişi raporunda % 55 oranında kusurlu olduğunun belirlendiği, mahkemece hükme esas alınan İstanbul Trafik İhtisas Dairesinin 17/12/2015 tarihli raporunda, arkasından yaklaşan aracı dikkate almadan sola yönelen sanığın olayda asli kusurlu, mahal şartlarını dikkate almadan önündeki aracı geçmek isteyen katılan sürücünün tali kusurlu olduğunun ve 03.03.2014 tarihli bilirkişi raporu ile İstanbul Adli Tıp Kurumu Genişletilmiş Uzmanlar Kurulu tarafından tanzim edilen 23/06/2015 tarihli bilirkişi raporunda belirtilen kusurun olayın oluşuna uygun olduğu kanaatine varıldığının belirtildiği anlaşılmakla kusur tespitinin hakimin yetkisinde olup, kusur hususunda mahkemenin kabulünde isabetsizlik bulunmadığından sanık müdafinin, katılanın nüfuzunu ve özel ilişkilerini kullanarak rapor içeriklerini değiştirme ihtimali bulunduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
UYAP"ta kayıtlı olan güvenli elektronik imzalı hükme esas alınan kısa kararda, sanık hakkında temel cezanın tayini ve cezada arttırım yapılması sırasında uygulama maddelerinin "TCK"nın 89/1" ve "TCK"nın 89/2-b" maddeleri yerine "TCK"nın 86/1" ve "TCK"nın 86/2-b" şeklinde hatalı olarak gösterilmesi ve sanığın temel cezasında 89/2-b maddesi gereğince arttırım yapılırken arttırım oranının eksik gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususlarda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasının birinci bendinde yer alan "86/1" ibaresinin çıkarılarak yerine "89/1" ibaresinin yazılması, ikinci paragrafta yer alan “86/2-b” ibaresi hükümden çıkarılarak yerine, “89/2-b” ve aynı paragrafta yer alan "1/" ibaresinin "1/2" şeklinde değiştirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05/09/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.