Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Karar Tarihi : 30/11/2017

Taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olma ve alkol veya uyuşturucu maddenin etkisi altındayken araç kullanma suçlarından sanık ..."ın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 179/2, 62, 52, 89/1, 22/3, 62 ve 52/1. maddeleri gereğince 2.000,00 ve 1.500,00 Türk lirası adlî para cezaları ile cezalandırılmasına dair İstanbul Anadolu 48. Asliye Ceza Mahkemesinin 30/11/2017 tarihli ve 2017/113 esas, 2017/477 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre,
1-Sanığın sevk ve idaresindeki araç ile seyir halinde iken, önündeki ticari taksiye çarpması sonucu, trafik kazasının meydana geldiği, sanığın 1,54 promil alkollü olduğunun saptandığı, müştekinin olay nedeniyle basit tıbbi müdahaleyle giderilebilir şekilde yaralandığı ve sanıktan şikayetçi olduğu olayda, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun ""Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma"" başlıklı 179. maddesinin 3. fıkrasında alkol ve uyuşturucu madde etkisiyle emniyetli bir şekilde araç sevk ve idare edemeyecek olan kişinin araç kullanma halinin suç olarak düzenlendiği, bu maddede belirtilen suçun tehlike suçu olduğu, somut olayda ise müştekinin yaralanmış olması nedeniyle zarar suçunun oluştuğu dikkate alınarak, sanık hakkında taksirle yaralama suçundan TCK"nın 89/1. maddesi gereğince tayin edilecek temel cezada, bilinçli taksir nedeniyle aynı Kanun"un 22/3. maddesi uygulanarak artırım yapılarak hüküm kurulup, trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan ise hüküm kurulmasına yer olmadığına karar verilmesi yerine, sanığın hem taksirle yaralama hem de trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan mahkûmiyetine karar verilmek suretiyle fazla ceza tayininde,
2-Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunun oluşmadığı düşünüldüğü takdirde ise, taksirle yaralama suçunun şikâyete tâbi olup uzlaştırma kapsamında bulunduğu, somut dosya kapsamına göre soruşturma ve kovuşturma aşamasında sanığa ve müştekiye uzlaşma teklifinde bulunulmadığı, 5271 sayılı Kanun’un 253 ve 254. maddeleri uyarınca öncelikle uzlaştırma işlemlerinin yerine getirilmesi gerektiği gözetilmeksizin yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığının 18/04/2018 gün ve 94660652-105-34-1406-2018-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 04/05/2018 gün ve 2018/37092 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1,54 promil alkollü sanığın sevk ve idaresindeki araç ile seyir halindeyken içerisinde yolcu olan müştekinin bulunduğu ticari taksiye çarparak basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasına neden olduğu olayda; taksirle yaralama suçunun CMK"nın 253/1. maddesi gereğince uzlaşmaya tabi olduğu, CMK’nın 253. maddesi gereğince sanıkla mağdur arasında uzlaştırma işlemleri gerçekleştirilmeden dava açıldığı, kovuşturma aşamasında da, aynı Kanunun 254. maddesi uyarınca bu eksikliğinin giderilmediği, buna göre, mahkemece CMK"nın uzlaşma başlıklı 253 ve 254. madde hükümleri uygulanmak suretiyle sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, uzlaşma işlemleri tamamlanmadan yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulmasında ve bununla birlikte sanığın eyleminde trafik güvenliğini tehlikeye sokma ve taksirle yaralama suçlarının oluştuğu, bir fiil ile birden fazla farklı suçun oluşmasına neden olan sanığın, tehlike suçunun meydana gelen netice ile zarar suçuna dönüşmüş olması karşısında, sanık hakkında taksirle yaralama suçundan TCK"nın 89/1. maddesi gereğince tayin edilecek temel cezada, bilinçli taksir nedeniyle aynı Kanun"un 22/3. maddesi uygulanarak artırım yapılarak cezalandırılması, trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan ise hüküm verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerekirken, sanık hakkında taksirle yaralama ve trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçlarından ayrı ayrı mahkumiyet kurulmasında isabet görülmemiş olup,
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görüldüğünden, İstanbul Anadolu 48. Asliye Ceza Mahkemesinin 30/11/2017 tarihli ve 2017/113 esas, 2017/477 sayılı kararının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yapılmasına, dosyanın gereği için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 05.09.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.