MAHKEMESİ : Hatay İş Mahkemesi(Müstemir Yetkili)
TARİHİ : 19/09/2014
NUMARASI : 2009/66-2014/323


Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle 30.659.00 TL maddi ve manevi tazminatın yasal faiziyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde temyizen incelenmesi davalılar vekilince istenilmesi ve de duruşma talep edilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 06/10/2015 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalılar vekili Avukat geldi. Karşı taraf adına kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan Avukatın sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek aynı gün Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği konuşulup düşünüldü, ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

Dava 23.08.2004 tarihinde meydana gelen iş kazası sonucu % 10,30 oranındaki sürekli iş göremezlik nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece maddi tazminat isteminin kabulüne, manevi tazminat isteminin ise kısmen kabulüne karar verilmiş ve bu karar süresinde davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava konusu olayda; kazalının %30 işverenin ise %70 oranında kusurlu bulunduğu, davacının davalılardan N.. T.. adına kayıtlı bulunan işyerinde çalışmakta iken kaza geçirdiği uyuşmazlık konusu değildir. Uyuşmazlık davalı M.. T..’ın kusuru bulunmasa bile zarardan sorumlu tutulup tutulmayacağına ilişkindir. Mahkemece anılan davalının işveren olduğunun kabulü ile tazminattan sorumlu olacağı sonucuna varılmışsa da varılan bu sonuç hatalı olmuştur.
Gerçekten, bir iş kazası sonucu, zarara uğrayan işçi veya hak sahiplerinin maddi veya manevi tazminat talepleri, ancak işveren veya kusurlu üçüncü kişilere karşı yöneltilebilir. Bunun dışında, aracı olarak tabir edilen kişiler aracılığı ile işe alınan işçilerin uğrayacakları zararlardan dolayı, asıl işveren de aracılarla birlikte 4857 sayılı Yasanın 2/6. maddesi uyarınca sorumlu olur.
Somut olayda davacının kaza geçirdiği işyerinin davalı N.. T..’a ait bulunduğu dosya içerisindeki bilgi ve belgelerle soruşturma evraklarından anlaşılmaktadır. Bu duruma göre olay nedeniyle işverene yönelik olarak verilen kusurun davalı N.. T..’a ait bulunduğu ortadadır. Davacı ile davalı M.. T.. arasında kusursuz sorumluluğunu gerektirir bir hukuki ilişkinin varlığı da iddia ve ispatlanmış değildir. Davacı tarafça karar temyiz edilmediği gibi temyiz eden davalılar M.. T..’a doğrudan kusur verilmemesini temyiz konusu yapmamıştır. Hal böyle olunca davalı M.. T..’ın tazminattan sorumlu tutulmasının isabetsiz olduğu açık ve seçiktir.
Mahkemece yukarıda açıklanan maddi ve hukuksal olgular dikkate alınmadan, davalı M.. T..’ın hukuki durumunun belirlenmesinde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davalı M.. T.. vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul olunmalı ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA,davalılar yararına takdir edilen 1.100.00 TL duruşma Avukatlık parasının karşı tarafa yükletilmesine, temyiz harcının istek halinde temyiz eden davalılara iadesine
06.10.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.