MAHKEMESİ : Bucak 1. Asliye Hukuk Mahkemesi (Aile Mahkemesi Sıfatıyla)
TARİHİ : 17/07/2013
NUMARASI : 2012/169-2013/433

Davacılar H.. A.. vd. vekili Avukat G. K. tarafından, davalı R.. G.. aleyhine 26/07/2012 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; maddi tazminat isteminin kısmen kabulüne, manevi tazminat isteminin reddine dair verilen 17/07/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava haksız eyleme dayalı maddi ve manevi tazminat istemlerine ilişkindir. Mahkemece, davacıların maddi tazminat istemlerinin kısmen kabulüne, manevi tazminat istemlerinin ise reddine karar verilmiştir. Hüküm, davacılar tarafından temyiz edilmiştir.
Davacılar, davalının babaları ve davacılardan H.. A.."ın eski eşi olduğunu, H.. A.. ile davalının Bucak Asliye Hukuk Mahkemesinin 2003/457 Esas, 2003/577 Karar sayılı ve 17/11/2003 tarihli ilamı ile anlaşmalı olarak boşandıklarını, yapılan anlaşma gereği çocukların velayetinin davalı babaya bırakıldığını, sonrasında davalının çocuklara bakamaması üzerine davacılardan H.. A.. tarafından çocukların velayetinin kendisine verilmesi amacıyla dava açıldığını, bu davada davalının H.. A.."ın kötü bir kadın olup gayri meşru yaşantısının bulunduğu şeklinde gerçeğe aykırı iddialarda bulunduğunu, velayet davasını kaybedince hırs ve intikam duygusuna kapılarak kendinden olduklarını bile bile çocukları aleyhine nesebin reddi davası açtığını, bu davanın da reddedildiğini ancak dava sürecindeki beyanlar ve küçük bir yerde yaşamalarından dolayı çıkan dedikodular nedeniyle büyük üzüntü duyduklarını, kişilik haklarının zarar gördüğünü belirterek manevi tazminat isteminde bulunmuşlardır.
Davalı, nesebin reddi davasını kapıldığı bazı kuşkular nedeniyle açtığını, davalardaki beyanlarının savunma sınırları içerisinde kalan beyanlar olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, soybağının reddi davasının davalının kanuni bir hakkı olduğu, davalının boşandıktan sonra eşiyle birlikte yaşamasının çocukların kendisinden olmadığı yönündeki şüpheye ömür boyu katlanmasını gerektirmediği gerekçesiyle manevi tazminat istemi reddedilmiştir.
Dosya kapsamından tarafların Bucak Asliye Hukuk Mahkemesinin 2003/457 Esas, 2003/577 Karar sayılı ve 17/11/2003 tarihli ilamı ile anlaşmalı olarak boşandıkları, yapılan anlaşma gereği çocukların velayetinin davalı babaya bırakıldığı anlaşılmaktadır. Tarafların da kabulünde olduğu üzere boşandıktan sonra bir kaç yıl daha aynı evde yaşamışlardır. Sonrasında davalının çocuklara iyi bakamadığı ve kötü muamelede bulunduğu iddiasıyla davacılardan H.. A.. tarafından 22/11/2006 tarihinde çocukların velayetinin kendisine verilmesi talebiyle velayetin kaldırılması davası açılmış ve kabul edilmiştir. Davalı tarafından soybağının reddi davası ise; 02/12/2008 tarihinde açılmış, yapılan DNA testleri sonucu davacı çocukların babasının davalı olduğu %99,99 ihtimalle ortaya konmuş ve dava reddedilmiştir.
Bu açıklamalar ışığında somut olaya bakıldığında; eşiyle boşandıktan sonra uzunca bir süre aynı evde yaşamaya devam eden ve çocuklarının velayetini alan davalının, velayet davasını kaybettikten sonra soybağının reddi davasını açması hayatın olağan akışına uygun görünmemektedir. Davalı bu davalarda ileri sürdüğü iddialarını kanıtlama yolunda somut bir delil de sunmamıştır. Davalı tarafından ileri sürülen iddiaların soyut niteliği, dava tarihleri ve süren davalar boyunca davacıların içinde bulundukları durum gözetildiğinde; davalının beyanlarının iddia ve savunma sınırları içerisinde değerlendirilmesi mümkün değildir. Davalının eylemi hukuka uygunluk nedeni taşımamakta olup, davacıların kişilik hakları zarar görmüştür. Mahkemece açıklanan olgular gözetilerek, davacılar yararına uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, istemin reddi doğru görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda belirtilen nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 23/10/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.