Hırsızlık suçundan sanıklar ... ve ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 141/1, 62 ve 52. maddeleri uyarınca 6.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmalarına dair Aliağa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 06/06/2016 tarihli ve 2014/551 esas, 2016/480 sayılı kararının Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 22/06/2017 tarihli ve 2017/3756 esas, 2017/16567 karar sayılı ilâmı ile bozulmasını müteakip yapılan yargılama neticesinde adı geçen sanıkların 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 141/1, 168/2, 62, 50/1-a ve 52/2. maddeleri uyarınca 3.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmalarına dair Aliağa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 07/06/2018 tarihli ve 2017/527 esas, 2018/687 sayılı kararı aleyhine, Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 01/04/2019 gün ve 94660652-105-35-2251-2019 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 10/04/2019 gün ve 2019/36801 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre, sanıkların üzerlerine atılı basit hırsızlık suçunun uzlaştırma kapsamında kaldığı, 19/09/2017 tarihli uzlaştırma raporuna göre taraflar arasında uzlaşmanın sağlandığı ve dosyada mevcut banka dekontlarından uzlaşma edimlerinin sanıklar tarafından yerine getirildiği anlaşılmakla, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 254/2. maddesinde yer alan, "Uzlaşma gerçekleştiği takdirde, mahkeme, uzlaşma sonucunda sanığın edimini def’aten yerine getirmesi halinde, davanın düşmesine karar verir." şeklindeki düzenleme gereğince, sanıklar hakkında düşme kararı verilmesi gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde mahkûmiyetlerine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.
5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanıkların satın aldıkları hurdaları kantara tarttırmaya götürmek bahanesi ile kaçtıkları iddia edilen olayda; dairemizin uzlaştırma işlemlerinin uygulanması için bozma ilamı üzerine; sanıkların 1000 TL müştekinin hesabına ödemeleri şartıyla uzlaşma işleminin gerçekleştirildiği, ancak sanık ..."in kendi üzerine düşen 500 TL parayı ödemesine rağmen, diğer sanık ..."in ödemediği ve ... ile uzlaşmanın sağlandığı ancak ... ile sağlanmadığı şeklinde uzlaştırma raporu düzenlendiği, mahkeme tarafından ..."e ödeme yapması için süre verildiği ve ... tarafından sonradan sunulan dekonta göre ödeme yapıldığı halde mahkeme tarafından ödeme yapılmadığından bahisle her iki sanığın da mahkumiyetine hükmedildiği ancak Uzlaştırma yönetmeliğinin 7/2 maddesinde yer alan; "" Aralarında iştirak ilişkisi olsun veya olmasın birden çok kişi tarafından işlenen suçlarda uzlaştırma hükümleri her bir şüpheli ya da sanık için ayrı ayrı değerlendirilir, ancak uzlaşan kişi uzlaşmadan yararlanır."" ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 254/2. maddesinde yer alan, "Uzlaşma gerçekleştiği takdirde, mahkeme, uzlaşma sonucunda sanığın edimini def’aten yerine getirmesi halinde, davanın düşmesine karar verir." şeklindeki düzenlemeler dikkate alındığında, sanıkların katılanın istediği ödemeleri yaptıkları ve sanık ..."in de mahkeme tarafından verilen sürede edimi yerine getirdiği, bu sebeplerle sanıkların mahkumiyetine dair Aliağa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 07/06/2018 tarihli ve 2017/527 esas, 2018/687 sayılı kararının, 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi gereğince BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca müteakip işlemlerin mahallinde merciince yerine getirilmesine, 18/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.