Kamu kurum ve kuruluşlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 157/1, 52/2 ve 35. maddeleri gereğince iki kez 2 yıl hapis, iki kez 1 yıl 6 ay hapis, iki kez 3.000,00 Türk Lirası adli para cezası ve iki kez 2.240,00 Türk Lirası adli para cezaları ile cezalandırılmasına dair Ödemiş 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/10/2017 tarihli ve 2016/283 esas, 2017/406 sayılı kararı aleyhine, Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 16/09/2019 gün ve 94660652-105-35-9886-2019 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 01/10/2019 gün ve 2019/93261 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre, sanık ..."a 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesi gereğince gönderilen uzlaşma davetiyesinin adresin bulunamadığı ve muhatabın tanınmadığından bahisle bila tebliğ iade gelmesi üzerine, sanığa ulaşılamadığı gerekçesiyle tarafların uzlaşamadığına ilişkin düzenlenen uzlaştırma raporu doğrultusunda hüküm tesis edildiği anlaşılmakla birlikte, sanığa yapılacak uzlaşma tebliğinin öncelikle 7201 sayılı Kanun"un 10/1. maddesi gereğince bilinen son adresine tebliğ edilmesi gerektiği, bunun mümkün olmaması halinde sanığın adrese dayalı nüfus kayıt sisteminde kaydının bulunup bulunmadığı araştırılarak olması halinde bu adresi bilinen son adresi kabul edilerek bu husus açıkça belirtilmek suretiyle anılan Kanun"un 10/2 ve 21/2. maddeleri gereğince tebliğin yapılması gerektiği, ilgili kayıt sisteminde yerleşim yeri adresi bulunmaması durumunda ise, şartları oluştuğu takdirde anılan Kanun"un 35. maddesine göre işlem yapılması gerektiği, buna göre sanığa belirtilen usule uygun olarak herhangi bir tebliğ işleminde bulunulmadan ve usulüne uygun olarak uzlaştırma teklifinden haberdar edilmeden tarafların uzlaşamadığına ilişkin düzenlenen rapor doğrultusunda yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir.
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanığın yokluğunda verilen hükmün, sorgusunda bildirdiği bilinen en son adresine tebliğe çıkartıldığı, tebliğ yapılmaması üzerine aynı adrese 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 35. maddesine göre tebliğ yapıldığı görülmüş ise de, 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. maddesine göre bilinen en son adreste tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde yer alan adresi araştırılarak buraya tebligat yapılması, bunun da bulunmaması halinde, kendisine daha önce kanuni usullere göre tebligat yapılmış olması şartı ile aynı adrese anılan yasanın 35. maddesine göre tebligat yapılması, daha önce kendisine tebligat yapılan adresin de olmaması halinde ise, adres araştırması ile yeni adres tespitine çalışılıp, bulunamaması halinde ilanen tebligat yapılması gerektiği, en son bilinen adresine çıkartılan tebligatın iadesi üzerine, daha önce aynı adrese kanuni usullere göre yapılmış bir tebligat bulunmamasına rağmen, 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 35. maddesine göre yapılan tebliğin hukuki geçerliliğinin bulunmaması karşısında gerekçeli kararın usulüne uygun bir şekilde sanığa tebliğ edilip, temyiz yoluna başvurulması halinde dosyanın Bölge Adliye Mahkemesi"ne gönderilmesi, aksi takdirde kesinleştirme işleminin yapılmasından sonra yeniden kanun yararına bozma isteminde bulunulması mümkün olduğundan, Ödemiş 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/10/2017 tarihli ve 2016/283 esas, 2017/406 sayılı kararına yönelik yapılan kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 18/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.