Davacı tarafından, davalı . aleyhine 15/07/2005 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 16/07/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi taraflar vekillerince süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, haksız fiil nedeni ile uğranılan maddi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
Davacı, olay tarihinde banka çalışanı olan davalının bankada öğrenim kredisi hesabı bulunan bir kısım öğrencilerin hesaplarından bilgileri dışında haksız olarak para çektiğini, zimmetine para geçirdiğini belirterek gerçekleşen zararın davalıdan alınmasını istemiştir.
Davalı, istemin reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davalının zimmetine para geçirmek sureti ile davacı zarara uğrattığı tespit edilmiş, davacının uğradığı zararın ödetilmesine hükmedilmiştir.
Dosya kapsamından, davacı Bankanın dava konusu zimmet eylemi nedeni ile müştereken ve müteselsilen sorumluluğu bulunan dava dışı banka personelleri aleyhine zararının tazmini için açmış olduğu davada Mahkeme"nin 12/04/2012 günlü ve 2012/84 Esas – 2012/220 Karar sayılı ilamı ile davacının uğradığı zarar miktarının anılan personel tarafından dayanışmalı olarak tazmin edilmesine karar verildiği anlaşılmaktadır. Davaya konu edilen tazminat nedeniyle anılan dava dışı banka personellerinin de müşterek müteselsil sorumluluğu bulunmaktadır. Şu durumda, mahkemece davalı yönünden hüküm altına alınan tazminatın tahsilde tekerrüre neden olmayacak biçimde davalıdan tahsiline hükmolunması gerekirken bu hususun kararda belirtilmemesi doğru değilse de, bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden HUMK’nun 438. maddesi gereğince kararın düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) no"lu bentte gösterilen nedenlerle hüküm fıkrasının 1. bendinde "...davalıdan tahsili ile davacılara verilmesine" sözcüklerinden sonra gelmek üzere "Karar sayılı dosyasından tahsil edilecek maddi tazminat ile bu davada hükmedilen tazminat yönünden tahsilde tekerrür oluşturmayacak biçimde davalıdan tahsiline" sözcük dizilerinin eklenmesine, davacının tüm, davalının diğer temyiz itirazlarının ilk bentte gösterilen nedenlerle reddi ile kararın düzeltilmiş bu biçimi ile ONANMASINA ve davalıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 28/10/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.