MAHKEMESİ : ANKARA 10.AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 26/09/2013
NUMARASI : 2013/396-2013/1246

Taraflar arasında görülen yoksulluk nafakasının kaldırılması-azaltılması davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili, tarafların 08.10.2008 tarihinde boşandıklarını, boşanma kararı ile birlikte davalı lehine aylık 100,00 TL yoksulluk nafakasına hükmedildiğini ve bu miktarın Sincan 1.Aile Mahkemesi"nin 05.07.2012 tarih, 2012/208 E-2012/5 06 K.sayılı kararı ile aylık 200,00 TL"ye çıkartıldığını, davalının ölen babasından dolayı maaş aldığını, davalının ekonomik durumunun düzeldiğini ileri sürerek, davalı lehine hükmedilen aylık 200,00 TL yoksulluk nafakasının kaldırılmasını, bu mümkün değil ise nafaka miktarının indirilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, boşandıktan sonra babasından dolayı maaş aldığını, davacının ödediği nafaka miktarının az olduğunu, hasta olduğunu, tedavi giderlerini karşılamakta ve geçimini sağlamakta zorlandığını belirterek, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Türk Medeni Kanunun 176/3.maddesine göre; İrat biçiminde ödenmesine karar verilen maddî tazminat veya nafaka, alacaklı tarafın yeniden evlenmesi ya da taraflardan birinin ölümü hâlinde kendiliğinden kalkar; alacaklı tarafın evlenme olmaksızın fiilen evliymiş gibi yaşaması, yoksulluğunun ortadan kalkması ya da haysiyetsiz hayat sürmesi hâlinde mahkeme kararıyla kaldırılır.
Somut olayda, tarafların 08.10.2008 tarihinde kesinleşen karar ile boşandıkları, davacının emekli olduğu, aylık 815,00 TL emekli maaşı aldığı ve davalı kadının boşanmadan sonra asgari ücrete yakın düzeyde gelir elde ettiği, babasından dolayı aylık 780,00 TL maaş aldığı dosya kapsamından anlaşılmaktadır.
Ancak, Yerleşik Yargıtay"ın uygulamalarına göre asgari ücretin yoksulluğu ortadan kaldırmadığı ilke olarak kabul edilmiştir (HGK"nun 1.5.2002 gün 2-397 E-339 K. Sayılı kararında olduğu gibi).
Bu nedenle davalının geliri yoksulluğu ortadan kaldırmayıp, bu durumun sadece nafaka miktarının tayininde nazara alınacağı hususu gözetilmeksizin davanın tümden reddine karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Mahkemece yapılacak iş, tarafların sosyo-ekonomik durumları nazara alınarak yoksulluk nafakası miktarında hakkaniyete uygun bir indirim yapmaktan ibarettir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 21.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.