Silahlı terör örgütüne üye olmamakla birlikte örgüt adına suç işleme - Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2018/3065 Esas 2018/2747 Karar Sayılı İlamı

16. Ceza Dairesi         2018/3065 E.  ,  2018/2747 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olmamakla birlikte örgüt
adına suç işleme, Görevi yaptırmamak için direnme
Hüküm : 1-TCK"nın 314/3 ve 220/6 maddeleri delaletiyle 314/2,
220/6, 3713 sayılı Kanunun 5, TCK"nın 53, 58/9, 63.
maddeleri uyarınca mahkumiyet,
2-TCK"nın 265/1-3-4, 43/1, 3713 sayılı Kanunun 5,
TCK"nın 53, 58/9, 63 maddeleri uyarınca mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 11.12.2012 tarih ve 2012/6-1247 E.- 2012/1842 K. sayılı kararında yer alan “Kanunda, suçun nitelikli halleri için bazı maddelerde bağımsız bir ceza öngörülmesi, bazı maddelerde ise cezanın belirli bir oranda artırılması esasının kabulü, uygulamada bir takım zorluklara neden olsa da, bu tercih bütünüyle kanun koyucunun takdiridir. Bununla birlikte bu takdir, kanunda cezanın belirli bir oranda artırılmasının öngörüldüğü hallerin nitelikli hal olmayıp ağırlaştırıcı neden olduğu anlamına da gelmemektedir. Kanun koyucunun bu tercihi, benzer konularda farklı bir uygulamaya ve bu bağlamda adaletsiz sonuçların doğmasına yol açmamalıdır. Bağımsız yaptırım öngören nitelikli haller yönünden, nitelikli halin cezasının üst sınırının dikkate alınması, buna karşın belirli bir oranda artırım öngören maddelerde ise bağımsız ceza öngörülmemesi nedeniyle nitelikli hal olmadığı kabul edilerek bu artırımın dikkate alınmaksızın suçun temel şeklinin cezasının nazara alınması eşitsizlik ve adaletsizliğe yol açabilecektir. Nitekim Ceza Genel Kurulunun 30.03.2010 gün ve 43-71 sayılı kararında da benzer hususlara işaret edilmiştir. Bu nedenle, nitelikli haller açısından kanun koyucunun tercih ettiği yaptırım sistemi dikkate alınmaksızın, ister bağımsız bir yaptırım öngörülmüş olsun, isterse belirli bir oran dahilinde artırım yöntemi tercih edilmiş olsun, zamanaşımı süreleri daha ağır cezayı gerektiren tüm nitelikli haller dikkate alınarak belirlenmelidir (Sedat BAKICI, Ceza Hukuku Genel Hükümleri, 2.bası, Ankara, 2008, Adalet Yayınevi, s.1465)”. şeklindeki açıklamalar ışığında somut olay değerlendirildiğinde; sanığa atılı suça TCK"nın 265/1. maddesinde 6 aydan 3 yıla kadar hapis cezası öngörülmekte olup, suçun birden fazla kişi ile birlikte işlenmesi aynı kanunun 265/3. maddesi uyarınca 1/3 oranında; suçun silahla işlenmesi halinde ise aynı kanunun 265/4. maddesi uyarınca yarı oranında artırım uygulandığında verilebilecek cezanın üst sınırının 6 yıl olabileceği nazara alınarak dava zamanaşımı süresinin TCK"nın 66/1-d maddesi uyarınca 15 yıl olduğu, bu nedenle zamanaşımının gerçekleşmediği anlaşıldığından tebliğnamedeki bu yönde bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Bozma öncesi hükümde hakkında TCK"nın 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında takdiri indirim uygulanan ve sabıkası bulunmayan sanığın bozma sonrasında yapılan yargılama sırasında da dosyaya yansıyan olumsuz bir davranışının tespit edilememesi karşısında yerinde olmayan ve dosya kapsamı ile uyumlu bulunmayan gerekçeyle TCK’nın 62. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
2-Soruşturma ve kovuşturma safhasında verdiği ifadelerinde suçunu ikrar eden ve sabıka kaydı bulunmayan sanık hakkında dosya kapsamıyla uyumlu olmayan yetersiz gerekçeyle CMK"nın 231/5 ve TCK"nın 51. maddelerinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 24.09.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.