Ankara Kira Kararları - Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2018/14893 Esas 2018/23428 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/14893
Karar No: 2018/23428
Karar Tarihi: 05.11.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2018/14893 Esas 2018/23428 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Davacı, kıdem tazminatı ve işçilik alacaklarının tahsili için dava açmıştır. Mahkeme, bazı işçilik alacaklarını hüküm altına almıştır. Daha sonra, Daire kararıyla yıllık izin ve genel tatil alacakları yönünden bozulmuştur. Mahkeme, bozma sonrasında genel tatil alacağını reddetmiş ve yıllık izin alacağı için hüküm kurmuştur. Diğer alacak talepleri de bozmadan önceki karar gibi hüküm sonucu tesis edilmiştir. Temyiz kesinlik sınırı olan 2.270 TL kapsamında kalan hükümlerin temyiz edilemeyeceği belirtilerek, davalı vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Kararda, kesinlik sınırını belirleyen maddeler mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427 ve 432. maddeleri olarak belirtilmiştir.

22. Hukuk Dairesi 2018/14893 E. , 2018/23428 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Y A R G I T A Y K A R A R I

Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.
Davacı eldeki alacak davası ile; kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, 11.12.2014 tarihli kararla, bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasına karar verilmiştir.
Mahkemenin 11.12.2014 tarihli kararı, Dairemizin 27.02.2017 tarihli ilamıyla, yıllık izin ve genel tatil alacağı yönünden bozulmuştur. Diğer alacak talepleri yönünden bir bozma sebebi yapılmadığından, hükmün bu kısmı kesinleşmiştir.
Mahkemece, bozma sonrasında genel tatil alacağı reddedilmiş ve davacının 1.003,94 TL yıllık izin alacağının bulunduğu kabul edilerek hüküm kurulmuş; diğer alacak talepleri hakkında ise bozmadan önceki karar gibi hüküm sonucu tesis edilmiştir. Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Bozmadan sonra tesis edilen mahkeme kararında, temyiz kesinlik sınırının belirlenmesinde, bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmının dikkate alınmaması gereklidir. Şu halde, dosya içeriğine göre, Dairemizin 27.02.2017 tarihli bozma kararı kapsamında bulunan genel tatil ve yıllık izin alacağı bakımından hüküm altına alınan toplam miktarın karar tarihi itibari ile temyiz kesinlik sınırı olan 2.270,00 TL kapsamında kaldığı anlaşılmakla, davalı vekilinin temyiz isteminin, 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda yazılı sebepten, davalı vekilinin temyiz isteminin 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca REDDİNE, peşin temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 05.11.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.