MAHKEMESİ : ANKARA 20. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 27/12/2012
NUMARASI : 2011/599-2012/635

Taraflar arasında görülen tazminat davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesinde; davalı İl Özel İdarenin mülkiyetinde olan dava konusu U.. M.. Çarşı"nın 24.12.2003 tarihinde yanması nedeniyle davacının kiracı olarak bulunduğu işyerinin tamamen yandığını belirterek, zarar bedeli 25.000 TL"nin olay tarihinden itibaren reeskont faizi ile tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili cevabında; yangın olayının çarşı binasında kiracı olan dava dışı İbrahim Karateke"nin dükkanından kaynaklandığını, üçüncü kişinin eylemi nedeniyle illiyet bağının kesildiğini, elektrik tesisatı ve yangın söndürme cihazlarının kullanıma hazır hale getirildiğini beyan etmiş, zamanaşımı def"inde bulunmuştur.
Mahkemece; davanın kabulü ile 25.000 TL"nin olay tarihinden itibaren yasal faizi ile tahsiline karar verilmiş, hükmü taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Dosya kapsamından; davalı İl Özel İdarenin mülkiyetinde olan U.. , M.. Çarşı binasında davacının, davalı idareden işyeri kiraladığı, çarşıda kiracı bulunan dava dışı İbrahim Karateke"nin dükkanında çalışan işçisi M.. B.. "ın elektriklerin kesilmesi nedeniyle çalıştırdığı küçük jeneratörden sızan benzinin alev alması sonucu yangının meydana geldiği, işhanında kiracı bulunan diğer esnafın dükkanlarının önüne yanıcı (plastik) madde koymaları sonucu yangının hızla büyüyerek bütün binanın yanmasına sebebiyet verdikleri anlaşılmaktadır.
Davacının ve diğer dükkan sahiplerinin müşteki olduğu Ankara 10.Ağır Ceza Mahkemesinin 2009/152 E.sayılı dosyasında alınan bilirkişi raporunda davalı İl Özel İdarenin %20, dava dışı esnafın %20, BEDAŞ"ın %20, Belediyenin %20, yangını çıkaran Metin Bostan ve İbrahim Karateke"nin %10"ar kusurlu oldukları açıklanmıştır.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda; davalı İl Özel İdarenin %30, İ.. K.. "nin %10, çarşı yönetiminin %20, M.. B.. "ın %20, Belediyenin %20 kusurlu oldukları ve davacının zararının 25.000 TL olduğu açıklanmıştır.
Davada, davalı idarenin yapı maliki ve işletenin sorumluluğu kapsamında yangın nedeniyle uğranılan zararın tamamının tahsili talep edilmektedir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacı vekili ve davalı vekilinin sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Davalı idarenin malik ve işletmeci olduğu taşınmazda, günün teknolojisine uygun olarak merkezi jeneratör yedekleme sistemi ve yangın çıkması halinde devreye otomatik olarak giren yangın kesici tertibatının bulunmaması nedeniyle genelde yanıcı maddelerin satıldığı dükkanların elektriklerinin sık sık kesilmesi sırasında iç mekanda benzinle çalışan küçük jeneratör kullanılması ile 66-67 nolu dükkanda kiracı olan İ.. K.. "nin işçisi M.. B.. "ın benzinle çalışan jeneratörü çalıştırmak istediği anda sızan benzinin alev alarak yanması sonucu oluşan zarardan 6098 sayılı TBK.nun 69. (818 sayılı BK.nun 58.) maddesi gereğince kusursuz sorumluluğu bulunmaktadır.
Ayrıca, 6098 sayılı TBK.nun 61. ve 62. (BK.nun 50. ve 51.) maddelerine göre bina maliki ve yöneticisi olan davalı idarenin müteselsil sorumluluk ilkesi gereği ileride diğer sorumlulara rücu etmek kaydıyla zararın tamamından sorumlu olması gerekir.
Ancak, yangının meydana gelmesinde davacının da aralarında bulunduğu esnafın kusuru da bulunduğu anlaşıldığına göre davalı idarenin müteselsilen sorumlu olduğu miktardan esnafın kusurlu olduğu oranda indirim yapılması gerekir.
Bu durumda, mahkemece; bilirkişiden ek rapor alınarak, emsal dosyalardaki kusur oranları ve Ağır Ceza Mahkemesindeki kusur oranları dikkate alınarak davacının da arasında bulunduğu esnafın kusur oranı ve davalı idare ile birlikte diğer sorumluların kusur oranı tespit edildikten sonra, zarar bedelinin tamamından çarşı esnafının kusur oranında indirim yapılarak, geri kalan miktara avans faizi ile karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 17.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.