MAHKEMESİ :İş Mahkemesi (Müstemir Yetkili)


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti
Davacı vekili, müvekkilinin 30.03.2011 - 30.04.2014 tarihleri arasında davalıdan iş alan alt işverenler nezdinde şoför olarak çalıştığını, ihale süresinin bitmesi nedeniyle iş akdinin davalı işveren tarafından feshedildiğini beyan ederek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, ücret ve asgari geçim indirimi alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda yazılı gerekçeyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi, bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro, sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.

Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut uyuşmazlıkta; Mahkemece tanık beyanları doğrultusunda davacının haftada 5 gün 08:00-18:00 saatleri arasında 1 saat ara dinlenme süresinin mahsubu ile 45 saat mesai yaptığı, davacının bu dönem için fazla çalışmasının olmadığı belirtilmiş, ancak ilaveten ayda 2 hafta cumartesi ve pazar günleri de çalışarak haftanın 7 günü çalışılan dönem için 18 saat fazla mesai yaptığı kabul edilmiştir. Ne var ki, Mahkemece beyanına itibar edilen tanıkların dinlendiği başka dosyalarda (2017/17415, 2017/17488, 2017/17489, 2017/17491) tanıkların, davacıların çalışma düzeni ile ilgili olarak aynı beyanı tekrarladığı, ancak ... E. Sayılı dosyada, davacının dava dilekçesinde ileri sürülen iş ile, işbu dosya kapsamında ki işe ilişkin çalışma düzeninin farklı olduğu anlaşılmıştır.
Eldeki davada davacı ... İşletme Müdürlüğünde şoförlük yaptığını ileri sürmekte iken, 2017/17488 esas sayılı dosyadaki davacı, müdür şoförü olarak çalıştığını beyan etmektedir. Hükme esas alınan bilirkişi raporlarında ise, aynı tanıkların, aynı yöndeki beyanlarının, farklı değerlendirilmesi suretiyle farklı çalışma düzeni ve fazla çalışma süresi belirlendiği anlaşılmaktadır. Hal böyle iken, beyanı usulüne uygun olarak alınmayan tanıkların anlatımlarına itibar edilerek sonuca gidilmesi hatalıdır. Bu itibarla Mahkemece tanıklar yeniden dinlenerek, tanıkların davacının işi ile ilgili bilgi sahibi olup olmadığı, davacı ile birlikte çalışıp çalışmadığı belirlenmeli, davacının haftanın kaç günü çalıştığı, günlük çalışmanın başlangıç ve bitiş saatleri gibi davacının çalışma düzeni ile ilgili hususlar tanıklara ayrıntılı olarak yeniden sorularak, tanık beyanları ve dava dilekçesine göre davacının çalışma düzeni açıklığa kavuşturulmalı, sonucuna göre dosya kapsamındaki tüm deliller bir arada yeniden değerlendirilmek suretiyle, davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı yönünde bir karar verilmelidir.
Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 07.11.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.