Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, maliki olduğu 2634 ada 1 parsel sayılı taşınmazın niteliğinde olduğunu, davalının hiçbir akdi ve kanuni sebebe dayanmaksızın ikametgah olarak kullanmak suretiyle tecavüz ettiğini ileri sürerek 01/10/2007-31/09/2012 tarihleri arasında 7.200,00TL ecrimisilin faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, tarafından yapılan tahsis işlemine dayanarak taşınmazda imam sıfatıyla oturduğunu, kendisine husumet yöneltilemeyeceğini, idare mahkemesinin görevli olduğunu, taşınmazın kullanım amacının gelir elde etmek olmadığını, ecrimisil talep edilemeyeceğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, ecrimisil koşullarının gerçekleştiği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla Tetkik Hâkimi ...’nün raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
-KARAR-

Dosya içeriğine, toplanan delillere, hükmün dayandığı yasal ve hukuksal gerekçeye, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve özellikle, dava konusu taşınmazın niteliğinin ve cami görevlilerinin ücretsiz yararlanmasına terkinin araştırılması hususunda vakfiyesinin getirtildiği, vakfiyeye göre çekişme konusu konutun meşruta niteliğinde olmadığı ve imamlara sükna hakkı verildiğine dair hüküm bulunmadığı, davacı ile ihbar olunan arasında müştemilatın kullanılmasına ilişkin anlaşma bulunduğu gözetilerek Kamu Konutları Birim Bedellerine göre hesaplanan ecrimisile hükmedilmesinde isabetsizlik bulunmadığına göre; davalının temyiz itirazı yerinde değildir. Reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı 394,73 TL. bakiye onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 30.03.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.