MAHKEMESİ : BURSA 1. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 24/09/2013
NUMARASI : 2010/264-2013/301

Taraflar arasında görülen menfi tesbit davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hükmün temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması davacı vekili tarafından istenilmekle; taraflara yapılan tebligat üzerine duruşma için tayin olunan günde temyiz eden davacı vekili Av. H.. E.. geldi. Başka gelen olmadı. Gelen davacı vekilinin sözlü açıklamaları dinlendikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için saat 14.00’e bırakılması uygun görüldü.
Belli saatte dosyadaki bütün kâğıtlar okunarak, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlenip, gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili dilekçesinde; davalı dağıtım şirketinin, elektrik abonesi olan müvekkili şirket hakkında kaçak elektrik kullandığı iddiasıyla tutanak tanzim ettiğini ve bu tutanağa bağlı olarak 233.608,90 TL kaçak elektrik tüketim bedeli ve 431.724,30 TL ek tüketim bedeli olmak üzere toplam 665.333,20 TL tüketim bedeli tahakkuk ettirdiğini, oysa müvekkili şirketin iddia edildiği gibi kaçak elektrik kullanmadığını, ayrıca davalı dağıtım şirketinin tüketim bedellerini yürürlükte bulunan mevzuat hükümlerine aykırı olarak hesapladığını ileri sürerek; müvekkili şirketin, davalı dağıtım şirketine kaçak elektrik tüketim bedeli ve ek tüketim bedeli olmak üzere toplam 665.333,20 TL borçlu bulunmadığının tespitini talep etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde; 23.03.2010 tarihinde davacı şirkete ait abonelikte yapılan inceleme sonucunda aboneliğe ait pano mührünün belirli dönemlerde kopartılarak kapağının açıldığını ve B – C fazlarına ait gerilim klemenslerinin kesilmesi suretiyle kaçak elektirik kullanıldığının belirlendiğini, bu nedenle ilgili mevzuat uyarınca abone adına kaçak elektirik ve ek tüketim bedeli tahakkuk ettirildiğini savunarak; davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, 2.bilirkişi kurulunca tanzim edilen 20.03.2013 tarihli rapor doğrultusunda davanın kısmen kabulü ile davalı şirket tarafından düzenlenen 2010/3.döneme ait 30.03.2010 tarihli kaçak elektrik tüketim faturası ve 31.03.2010 tarihli ek tüketim faturasından dolayı davacının davalıya 57.011,76 TL borçlu olmadığının tespitine karar verilmiş; hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak, hükme esas alınan bilirkişi raporunun 19 ve 24. sayfalarında; davalı tarafça, davacı tarafa ait fabrikanın vardiya sayısının 3 olarak kabul edilmesi suretiyle hesaplama yapıldığı, bu husususun doğru olduğunu gösteren bir belgenin dosyada mevcut olmadığı belirlenmiş, ne var ki raporun devamında vardiya sayısı 3 ve ortalama aylık çalışma saati 600 saat olarak kabul edilmek suretiyle kaçak ve ek tüketim bedelleri hesaplanmıştır. Oysa, tutanak tarihinde yürürlükte bulunan Enerji Piyasası Düzenleme Kurumunun 29.12.2005 tarih ve 622 Karar Nolu Kurul Kararı"nın 1 maddesinin D) bendinin 3. fıkrası "Sanayi abone grubundan enerji alanlar ile turistik tesisler, akaryakıt istasyonları, hastaneler, alışveriş merkezleri gibi vardiyalı hizmet veren müşterilerden, tek vardiyalı çalışanlar için 200 saat, iki vardiya çalışanlar için 400 saat, üç vardiya çalışanlar için 600 saat kabul edilir. Vardiya sayısının tespitinde dağıtım şirketi görevlilerinin tespiti ve şirket kayıtları, bunun mümkün olmaması halinde kamu kurum ve kuruluşları tarafından verilen resmi belgeler göz önüne alınır. Çalışma saatlerinin yukarıda belirtilenlerden daha fazla olmasının tespiti durumunda ise, tespit edilen saatler esas alınır.” hükmünü ihtiva etmektedir. Buna göre mahkemece; belirtilen bu hüküm çerçevesinde davacı şirkete ait fabrikanın vardiya sayısının ve buna bağlı olarak çalışma saatinin belirlenmesi, ondan sonra bilirkişiden rapor aldırılması gerekirken, bu husus gözetilmeden dosyanın bilirkişi kuruluna tevdi edilmesi ve buna bağlı olarak eksik inceleme ile hazırlanan bilirkişi raporunun hükme esas alınması doğru görülmemiştir.
Bundan ayrı, hükme esas alınan bilirkişi raporunda ek tüketim bedelinin 412.701,33 TL yerine, hesap hatası sonucu 474.078,86 TL olarak tespit edildiği belirlenmiştir.
Öte yandan, davada 233.608,90 TL kaçak tüketim bedeli ve 431.724,30 TL ek tüketim bedeli olmak üzere toplam 665.333,20 TL yönünden borçlu bulunulmadığının tespiti istenilmiştir. Mahkemece, ek tüketim bedeli olarak 431.724,30 TL yerine 474.078,86 TL nin esas alınması suretiyle davacının davalıya 57.011,76 TL borçlu bulunmadığına hükmedilmesi de usul ve yasaya aykırıdır.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK. nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, Yargıtay duruşmasında vekille temsil edilen davacı taraf için duruşma tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi hükümlerine göre takdir edilen 1.100 TL vekâlet ücretinin davalı taraftan alınıp davacı tarafa verilmesine ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 24.06.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.