MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 01.12.1995 tarihinde dava dışı ... A.Ş."de işe başladığını, sonrasında şirketin lağvedilerek davalı bankaya devrolduğunu, davalı bankada 01.04.2003 tarihinden emekli olduğu 31.10.2013 tarihine kadar yetkili olarak çalıştığını beyanla yol ve ikamet harcırahları ile yıllık ücretli izin alacağının tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, yazılı gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-4857 sayılı İş Kanununun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada ilişkinin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Davalı banka işyerinde uygulanan, işveren ve işçi sendikası arasında imzalanan 01.01.1996- 31.12.2013 tarihleri arasını kapsayan 7. ila 15. Dönem toplu iş sözleşmelerinin tamamında yıllık ücretli izinler başlıklı 13. madde"Staj ve deneme süresi dahil Bankada bir hizmet yılını dolduranlar, yıllık ücretli izne hak kazanırlar.31 Aralık 1995 tarihinden önce Bankada çalışmaya başlayan personele otuz günlük yıllık ücretli izin verilir. 1.1.1996 tarihinden sonra Bankada çalışmaya başlayan personelden hizmet süresi, a) Bir yıldan beş yıla kadar (beş yıl dahil) yılda on sekiz gün, b) Beş yıldan fazla ve onbeş yıldan az olanlara yılda yirmi dört gün, c) Onbeş yıl ve daha fazla olanlara yılda otuz gün, yıllık ücretli izin verilir..."şeklinde düzenlenmiştir.
Somut olayda, davacının 01.12.1995-21.03.2003 tarihleri arası dava dışı ... A.Ş. nezdinde çalıştığı, dava dışı ... A.Ş., davacı ve davalı arasında imzalanan 21.03.2003 tarihli iş akdinin devri sözleşmesi uyarınca davacının 01.04.2003 tarihinden itibaren emekli olduğu 31.10.2013 tarihine kadar davalı nezdinde çalışmaya devam ettiği, 21.03.2003 tarihli sözleşme uyarınca davalı Bankanın davacının 01.03.2003 öncesi çalışmalarından sorumlu olduğu tartışmasız ise de davalı Banka işyerinde yürürlükte olan toplu iş sözleşmelerinde düzenlenen “31 Aralık 1995 tarihinden önce Bankada çalışmaya başlayan personele otuz günlük yıllık ücretli izin verilir.” şeklindeki hükme atfen davacının tüm hizmet süresince yıllık otuz gün yıllık izin hakkı olduğu kabulü isabetli olmayıp davacının davalı işyerinde 01.04.2003 tarihinde çalışmaya başladığı, bu tarihten önceki dönem yönünden yıllık izin hakkının yürürlükte bulunan İş Kanunu hükümlerince tespit edilmesi gerektiği, 01.04.2003 tarihi sonrasında ise işyerinde yürürlükte bulunan toplu iş sözleşmelerinin yıllık ücretli izin hakkını düzenleyen 13. maddesine göre ve dava dışı ... A.Ş.’de çalıştığı süreler de değerlendirilerek hesaplanması gerekirken yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 08.11.2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.