MAHKEMESİ :İş Mahkemesi(Müstemir Yetkili)
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalıya ait ... İşletme Müdürlüğünde değişen alt işverenler bünyesinde şoför olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haklı bir sebep olmadan feshedildiğini, 2011 yılına arıza personelini taşıyan davacının haftada 7 gün 07.00-18.00 saatleri arasında çalıştığını, bu tarihten sonra arıza bölümünün özelleştiğini, böylece çalışma saatlerinin hafta içi 07.00-18.00 şeklinde uygulandığını, ancak davacının en erken 19.00’da işten ayrıldığını, ayrıca her cumartesi tam gün çalıştığını ileri sürerek bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Karar, yasal süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut uyuşmazlıkta mahkemece tanık beyanları doğrultusunda davacının haftada beş gün 08.00-18.00 saatleri arasında bir saat ara dinlenmesi kullanarak çalıştığı, bunun dışında ayda iki defa cumartesi günü ve 2011 yılından önce de ayda iki pazar günde dokuz saat çalıştığı, ayrıca davacının ayda on beş gün 18.00-24.00 saatleri arasında çalışarak aylık 90 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiştir. Ne var ki, mahkemece beyanına itibar edilen tanıkların davacının çalışma düzenine ilişkin beyanının yeterli olmadığı dosya kapsamından anlaşılmaktadır. Dairemizce aynı gün temyiz incelemesi yapılan ... İşletme Müdürlüğü bünyesinde kaçak ve arıza personelini taşıyan bir başka şoför ile ilgili dosyada da, tanık beyanlarının yeterli olmaması sebebiyle kararın bozulmasına karar verilmiştir (2017/17491 E.) Bu itibarla mahkemece tanıklar yeniden dinlenerek, tanıkların davacının işi ile ilgili bilgi sahibi olup olmadığı, davacı ile birlikte çalışıp çalışmadığı belirlenmeli, davacının haftanın kaç günü çalıştığı, günlük çalışmanın başlangıç ve bitiş saatleri gibi davacının çalışma düzeni ile ilgili hususlar tanıklara ayrıntılı olarak yeniden sorularak, tanık beyanları ve dava dilekçesine göre davacının çalışma düzeni açıklığa kavuşturulmalı, sonucuna göre dosya kapsamındaki tüm deliller bir arada yeniden değerlendirilmek suretiyle davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı yönünde bir karar verilmelidir.
3-Kabule göre de, davacının 2011 yılı sonrasında ayda 15 gün 18.00-24.00 saatleri arasında günde 6 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiş ise de, dava dilekçesinde şoför olan davacının ayda 15 gün, saat 24.00’e kadar çalıştığı yönünde bir iddia ileri sürülmemiştir. Kaldı ki, mahkemece davacının hafta içi 08.00-18.00 arasında çalıştığı benimsenmiş olup, bunun dışında ayrıca 18.00’den sonra 24.00’e kadar çalışma yapılması halinde bu sürenin ara dinlenmesi olmadan günde 6 saat ve ayda 90 saat fazla çalışma olarak kabulü de yerinde değildir.
Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 13/11/2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.