MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 21/11/2013
NUMARASI : 2011/668-2013/398

Davacı A.. Ö.. vekili Avukat H.. E.. tarafından, davalı Y.. Ş.. aleyhine 10/11/2011 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 21/11/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Diğer temyiz itirazlarına gelince:
a)Dava, haksız fiil nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemlerine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalının kendisine hakaret ettiğini ve kendisini kasten yaraladığını iddia ederek maddi ve manevi tazminat talep etmiştir.
Davalı, iddia edilen fiilleri işlemediğini belirterek; davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davalının sanık sıfatıyla yargılandığı ceza davasında: Hakaret suçundan beraatına karar verildiği, kasten yaralama suçundan mahkum edildiği de belirtilerek; tüm dosya kapsamından, kasten yaralama fiilini işlediği kabul edilip; davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosyadaki belge ve bilgilerden: Davacının, dava konusu fiil nedeniyle, kolundan basit tıbbi müdahale ile iyileşecek nitelikte yaralandığı anlaşılmaktadır. Mahkemece, davacı tarafça dosyaya sunulan makbuzlar üzerinden yapılan hesaplama ile maddi talebin kısmen kabulüne karar verilmişse de; sunulan makbuzlardan bir kısmının dava konusu olay tarihinden önce yapılan muayenelere ait olduğu, yine davacının kolundan yaralanmış olmasına rağmen bir makbuzun da göz muayenesiyle ilgili olduğu nazara alınmadan ve bir kısım makbuzların da olay tarihinden yaklaşık iki sene sonra yapılmış muayenelere ait olduğu halde; dava konusu yaralanma ile ilgisi araştırılmadan hesaba katılmak suretiyle yanlış hesaplama sonucu fazla miktarda maddi tazminata karar verilmesi doğru görülmemiş; hükmün, bu nedenle bozulması gerekmiştir.
b)Borçlar Yasası"nın 47. maddesi gereğince yargıcın, özel durumları göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği para tutarı adalete uygun olmalıdır. Takdir edilecek bu tutar, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir işlevi (fonksiyonu) olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi malvarlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek tutar, var olan durumda elde edilmek istenilen doyum (tatmin) duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 gün ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı"nın gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel durum ve koşullar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden yargıç, bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde nesnel (objektif) ölçülere göre uygun (isabetli) bir biçimde göstermelidir.
Dava konusu olayın gelişimi, tarihi, yaralanma derecesi ve yukarıdaki ilkeler göz önüne alındığında hükmedilen manevi tazminat miktarı fazladır. Daha alt derecede manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, fazla miktarda manevi tazminata hükmedilmesi doğru görülmemiş; hükmün bu nedenle de bozulması gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2/a-b) nolu bentlerde açıklanan nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA; davalının diğer temyiz itirazlarının ilk bentte açıklanan nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 10/09/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.
.