Davacı ... ile davalı ... aralarındaki ziynet eşya alacağı davasına dair ... 2. Aile Mahkemesinden verilen 18/04/2013 günlü ve 2012/905 E.-2013/600 K.sayılı hükmün onanması hakkında dairece verilen 12/12/2013 günlü ve 2013/14769 E.-2013/17798 K.sayılı ilama karşı davacı vekili tarafından kararın düzeltilmesi istenilmiştir.
Düzeltme isteğinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili dilekçesi ile; tarafların Eylül 2001 tarihinde evlendiklerini, 11.07.2012 tarihinde de boşandıklarını, tarafların evlenmeleri sırasında, davacı müvekkiline takılan altınlardan bir kısmının, davalı tarafından (abisinin tarla almak istemesi bahane edilerek) geri verilmek üzere alındığını, ancak, geri verilmediğini; yine müvekkilinin, davalının annesine bakması karşılığında verilmesi vaad edilen 3000 TL"nin de davalı tarafından kendisine verilmediğini; ayrıca, davalının araba alacağını söyleyerek 22 ayardan 23 gram 4 adet burma bileziği de alıp, geri vermediğini; daha sonra da araba masrafları adı altında bir kolye, bir zincir ve bir künyeyi de alıp geri vermediğini iddia ederek; davalı tarafından iade edilmeyen altınların bedeli olarak toplam: 35.140 TL"nin dava tarihinden geçerli olmak üzere yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde; davacı tarafın, dava dilekçesinde belirttiği hususların hiçbirisini kabul etmediklerini; ziynet eşyaları kadına ait olup, kadın üzerinde bulunduğu bir karine olduğundan, aksini kadının ispat etmesi gerektiğini; davacının dava konusu altınları müvekkiline verdiği hususunun doğru olmadığını, araba alırken ya da arabanın masrafları var diyerek, müvekkilinin, davacının elinden altınlarını almadığını savunarak; davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; "Davacı, dava konusu ziynet eşyasını, evi terk ederken zorla elinden alındığını ve götürülmesine engel olunduğunu, evde kaldığının ispat yükü altındadır.
Olayda davacı kadın, dava konusu ziynet eşyalarının götürülmesine engel olunduğunu, elinden alındığını, daha önce götürme fırsatı elde edemediğini ispat edememiştir. Dinlenen davacı tanıklarının anlatımları, davacının iddiaları ile çelişkili olduğu gibi, duyuma dayalıdır. Bu tanık anlatımları hükme dayanak yapılamaz, davacının dayandığı yemin kanıtı da yoktur. O halde kanıtlanamayan davanın reddine karar vermek gerekmiştir. Gerekçesiyle" davanın reddi cihetine gidilmiş, hükmün davacı vekili tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 12.12.2013 gün ve 2013/14769 E.-2013/17798 K.sayılı ilamı ile mahkeme kararı onanmıştır.
Bu kez, davacı vekili; 29/01/2014 tarihli dilekçesi ile, karar düzeltme talebinde bulunmuştur.
Davada, evlilik sırasında davacı kadına takılan ziynet eşyalarının ve ayrıca davacı kadın tarafından kayınvalidesine bakma karşılığında elde edilen altınların ve paranın; davalı koca tarafından (tarla ve araba almak için) borç olarak alınıp bozdurulduğu, ancak, geri verilmediği iddia edilerek; belirtilen altınların bedelleri ile paranın davalıdan tahsili talep edilmiştir.
Davalı taraf, davacının iddialarının doğru olmadığını, altınların bozdurularak, tarla ve araba alınmadığını savunmuştur.
Mahkemece; davacının, dava konusu ziynet eşyalarını, evi terk ederken zorla elinden alındığını ve götürülmesine engel olduğunu, evde kaldığını ispat edemediğinden bahisle, davanın reddine karar verilmiştir. Oysa, davacının iddiası; dava konusu ziynet eşyalarının, davalı tarafından (tarla ve araba alınmak bahanesiyle) geri ödeneceği vaadiyle alınıp, iade edilmediğine ilişkindir. Mahkemenin açıklanan red gerekçesi davacı iddialarını karşılamamaktadır. Dinlenen davacı tanığı (...)"nın beyanlarında; "Düğünden bir yıl sonra kocası bileziklerle çeyrek altınları tarla alacağım sana sonra iade edeceğim diyerek ablamın elinden aldı, ancak iade etmedi." "evlilik sürerken eşi ablama kayınvalidesine baktığı için 4 tane burma bilezik almış, ayrıca da 3.000 TL para vermeyi vaad etmiş, 3000 TL"yi vermedi, bilezikleri de daha sonra araba alacağım diye elinden almış, onları da geri vermedi" şeklinde beyanda bulunduğu görülmüştür. Asıl olan, tanıkların doğru söylediğidir. Mahkemenin, davacı tanıklarının beyanlarına niçin itibar etmediği de, gerekçe de açıklanmış değildir. Öte yandan, Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin boşanmayla ilgili, 26/05/2011 tarihli bozma ilamında da belirtildiği gibi; toplanan delillerden davalı kocanın, eşine zaman zaman şiddet uyguladığı, en son yaşanan tartışma sırasında seni istemiyorum, eşyalarını al, defol git diyerek evden kovduğu anlaşılmaktadır. Bu durumda, ispat yükü ters çevrilmiş olup, davacının evden giderken altınları da yanında götürdüğü savunmasının ispat külfeti davalıya ait bulunmaktadır.
Mahkemece; yukarıda açıklanan hususlarda eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme ile, davacının davasını ispat edemediğinden bahisle, davanın reddine ilişkin hüküm kurulmuş olması doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
Ne var ki, mahkeme kararının açıklanan bu gerekçe ile bozulması gerekirken zuhulen onandığı anlaşılmakla; davacı vekilinin karar düzeltme talebinin kabulü ile, Dairemizin 12.12.2013 tarihli 2013/14769 E.-2013/17798 K.sayılı onama kararının kaldırılarak, mahkeme kararının BOZULMASINA ve peşin alınan karar düzeltme harcının istek halinde düzeltme isteyene iadesine, 15/04/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.