MAHKEMESİ : GEBZE 3. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 27/06/2012
NUMARASI : 2011/366-2012/410

Taraflar arasında görülen menfi tespit davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesinde; aboneliğe konu taşınmazın müvekkili tarafından kiraya verildiğini ve kiracı tarafından lokanta işletmeciliği yapıldığını, 5506667 abone nolu sayacın uzunca bir süre kullanılmadığını, bu sayacın önceki ve son dönem kullanımına bakıldığında ortalama 2-3 ton kullanım olduğunu, kiracının Ocak 2011 tarihinde lokantada ihtiyaç duyduğu için tekrar su saatinden lavaboya tesisat çekilerek kullanmaya başladığını, davalı idare görevlileri tarafından aboneliğe ilişkin 28/02/2011 dönemi için 9051 ton su sarfiyatı olduğundan bahisle 48.539,13 TL fatura tahakkuk edildiğini oysa Mart ayında 3 ton su tüketildiği ve 22 TL"lik fatura düzenlendiğini, bu durumda fatura bedelinin en fazla 146 TL olması gerektiğini belirterek, 48.539,13 TL bedelli su faturasının tahsilinin tedbiren durdurulmasına, söz konusu faturadan ve bu bedele işlemiş ve işleyecek faizden borçlu olmadığının tespitine, karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, haksız ve yersiz olarak açılan davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, davacının davasının kısmen kabulüne, fatura bedeli olarak 528,55 TL"nin kabulü ile davacının 48.010,58 TL"lik kısım için borçlu olmadığının tespitine karar verilmiştir. Hüküm, davalı vekilince temyiz etmiştir.
Dosya kapsamından somut olaya bakıldığında; davacı tarafından dava konusu aboneliğe konu taşınmazın lokanta olarak işletilmek üzere dava dışı 3.kişiye 01.11.2008 tarihinde kiraya verildiği; davalı idare yetkilileri tarafından bu mahalde yapılan denetimler neticesinde, 24.02.2011 tarihli tutanağın tanzim olunduğu, tutanakta "sayacın rekor ve gövde mührünün olmadığı, sayacın normal çalıştığı ve endeksin 9369" olduğunun belirtildiği bu tutanağa istinaden 28.02.2011 tarihli ve 48.539 TL fatura tahakkuk edildiği; bilahare kiracı tarafından, bu faturaya itiraz edilmesi üzerine davalının cevabi yazısı ile, "toplam 434 gün okuma yapılmadığını, sayacın gövde ve rekor mührünün olmadığı sayacın çalışır durumda olduğu ve son endeksin 9368 olduğu, yapılacak başka işlemin olmadığının" bildirildiği anlaşılmaktadır.
Mahkemece mahallinde 07.05.2012 tarihinde keşif yapılmış ve keşif sonrası tanzim olunan bilirkişi heyeti raporunda; "...dava konusu yerin lokanta olarak kullanıldığı, lokantada 3 adet sayacın olduğu sayacın birinin kör tapa ile kapatıldığı, diğerinin mutfakta kullanıldığı dava konusu olan aboneliğe ilişkin sayacın ise lavaboda kullanıldığı ve müşterilerin ellerini yıkadığı, sayacın 1989 damga yılını içerdiği bu durumda Ölçü Yönetmeliği ve Kanununa göre 10 yıllık damga yılını 1998 yılında tamamladığı, bu tarihten sonra ölçü vasfını yitirdiği, bu tarihten sonraki tüketimlerininin fatura düzenlemeye esas alınamayacağı, bu durumun Sanayi İl müdürlüğünce tespitinin yapılabileceğini, dava konusu yapılan 15.04.2009-28.02.2011 tarihleri arası bu miktar suyun tüketilmesinin mümkün olmadığını, sayaç ölçü aleti vasfını taşımadığından bu miktar tüketimin fatura edilmesinin uygun olmadığını, hesaplamanın sayaçsız olarak su kullanılması halinde nasıl yapılması gerektiğinin tespit edilmesinin gerektiği; bu durumunda İsu Tarifeler Yönetmeliğin 16/c maddesinde düzenlendiği ve tüketim miktarının kıyasen belirlenmesi gerektiği; bu durumda ödenmesi gereken bedelin 528,55 TL olduğu, davacının 48.010,58 TL"lik kısım kadar borçlu olmadığı" belirtilmiş, davalı vekili tarafından rapora ayrıntılı olarak itiraz edilmiştir.
Hal böyle olunca, mahkemece yukarıda açıklanan maddi olgular gözetilerek, öncelikle sayaçta doğru tüketim kaydetmesini engelleyen mekanik arıza bulunup bulunmadığı ve sayacın doğru çalışıp çalışmadığına dair inceleme raporunun alındıktan sonra, sayacın lavobaya bağlantı yapılmadan önce ihtilaf konusu yapılan dosyanın önceki bilirkişi dışında oluşturulacak üç kişilik uzman bilirkişi kuruluna verilmesi, bilirkişi heyetinden davacının davalı taraftan isteyebileceği bedelin hesaplanması denetime elverişli bir rapor alınması, davalının tahsilini istemekte haklı olduğu alacak miktarının bu şekilde belirlenmesi, daha sonra toplanan ve toplanacak tüm deliller birlikte değerlendirilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, yetersiz bilirkişi raporu benimsenerek karar verilmesi yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 28.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.