Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2022/4845 Esas 2022/5883 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 36. Hukuk Dairesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi Yeliz Aziz tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü :
Borçlu hakkında başlatılan adi kiraya ve hasılat kiralarına ait örnek 13 ilamsız icra takibine ilişkin olarak alacaklının icra mahkemesine yaptığı başvurusunda; takibin itirazsız kesinleştiğini ve 30 günlük sürede borcun ödenmediğini ileri sürerek borçlunun temerrüt nedeniyle tahliyesini talep ettiği, İlk Derece Mahkemesi’nce istemin kabulü ile borçlunun taşınmazdan tahliyesine karar verildiği, borçlu tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine, Bölge Adliye Mahkemesi’nce borçlunun istinaf başvurusunun esastan reddine hükmedildiği, kararın borçlu tarafından temyiz edildiği görülmüştür.
HMK'nun 297. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde; hükmün, tarafların iddia ve savunmalarının özetini, anlaştıkları ve anlaşamadıkları hususları, çekişmeli vakıalar hakkında toplanan delilleri, delillerin tartışılmasını ve değerlendirilmesini, sabit görülen vakıalarla bunlardan çıkarılan sonuç ve hukuki sebepleri içermesi gerektiği ifade edilmiştir.
Somut olayda, borçlunun 27.02.2020 tarihli cevap dilekçesinde; Asliye Ticaret Mahkemesi’nce borçlu hakkında, geçici ve kesin mühlet kararları verildiğini, İİK’nun 288/1. maddesi delaletiyle 294. maddesine göre mühlet içerisinde borçlu hakkında takip yapılamayacağını ve başlamış olan takiplerin de duracağını, istinaf dilekçesinde de aynı gerekçeyle alacaklının tahliye talebinin reddi gerektiğini ileri sürdüğü, Adana 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nin 2019/60 E. sayılı dosyasında verilen 28.01.2019 tarihli ara kararla, borçlu şirkete 3 ay süreyle geçici mühlet verildiği, 28.4.2019 tarihinde geçici mühletin uzatıldığı, 26.6.2019 tarihli kararla da 1 yıllık kesin mühlet verildiği, ancak İlk Derece ve Bölge Adliye Mahkemeleri’nce bu hususta bir inceleme ve değerlendirme yapılmadığı görülmektedir.
O halde mahkemece, HMK'nun 297/2. maddesi gözetilmek suretiyle borçlunun cevap dilekçesinde ileri sürdüğü borçlu şirket hakkındaki konkordato kararı incelenerek oluşacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, anılan iddia hakkında bir inceleme ve değerlendirme yapılmaksızın eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsizdir.
SONUÇ :Yukarıda yazılı nedenlerle 5311 sayılı Kanun ile değişik İİK’nun 364/2. maddesi göndermesiyle uygulanması gereken 6100 sayılı HMK’nun 373/1. maddesi uyarınca İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 36. Hukuk Dairesi'nin 20.12.2021 tarih ve 2020/1971 E. - 2021/2626 K. sayılı istinaf talebinin esastan reddine ilişkin kararının KALDIRILMASINA, İstanbul 29. İcra Hukuk Mahkemesi’nin 29.6.2020 tarih ve 2020/37 E. - 2020/313 K. sayılı kararının BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, bozma nedenine göre borçlunun temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, dosyanın İlk Derece Mahkemesi’ne, kararın bir örneğinin de Bölge Adliye Mahkemesi’ne gönderilmesine,17/05/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.