MAHKEMESİ : Van 3. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 25/04/2013
NUMARASI : 2013/119-2013/185

Davacı M.. A.. vekili Avukat H. D.. tarafından, davalılar M.. H.. vd. aleyhine 07/02/2013 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; maddi tazminat talebinin kabulüne, manevi tazminat talebinin reddine, davalı Gümrük Müdürlüğü yönünden davanın husumetten reddine dair verilen 25/04/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı hazine vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız el koyma nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, istem kısmen kabul edilmiş, hüküm davalılardan M.. H.. tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasındaki yapılan yargılamanın son oturumunda hüküm olarak “...Açılan davanın kısmen kabulüne,
29.037,58 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı hazineden alınarak davacıya verilmesine,
Davalı Gümrük Müdürlüğü yönünden açılan davanın husumet nedeniyle reddine, dair..” karar verilmiş,
Daha sonra yazılan gerekçeli kararda ise, “...Açılan davanın kısmen kabulüne,
29.037,58 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı hazineden alınarak davacıya verilmesine,
Manevi tazminat talebinin şartları oluşmadığından reddine,
Davalı Gümrük Müdürlüğünün davada taraf sıfatı bulunmadığından Gümrük Müdürlüğü yönünden açılan davanın husumet nedeniyle reddine, ...” karar verilmiştir
Kısa kararda manevi tazminat istemine yönelik bir karar verilmemişken gerekçeli kararda bu talep konusunda hüküm kurulmuş ve böylece kısa kararla gerekçeli karar arasında açık bir çelişki ortaya çıkmıştır.
Kuşkusuz bu durum HMK 298/2 hükmüne aykırılık oluşturur. Bu durumda bozmadan sonra mahkemenin önceki kısa kararla bağlı olmaksızın çelişkiyi giderme koşuluyla vicdani kanaatine göre karar verebileceğine, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kurulu’nca 10/04/1992 gün ve 7/4 sayıyla karar verilmiştir.
Öyleyse karar belirtilen nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın açıklanan yönden BOZULMASINA, bozma nedenine göre öteki temyiz nedenlerinin şimdiden incelenmesine yer olmadığına 09/06/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.