Mahkeme : ISPARTA (Kapatılan) 6. Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı anlaşıldığından, yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde bulundurma suçundan dolayı başka dava olup olmadığı, varsa sanığın bu suçu diğer davaya konu olan suç nedeniyle verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işleyip işlemediği belirlendikten sonra;
1-Sanık bu suçu, daha önce işlediği suçtan dolayı yapılan kovuşturma aşamasında hükmolunan tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlemiş ise, 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasında öngörülen “Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, dördüncü fıkra uyarınca ihlâl nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz” hükmü uyarınca, ikinci suçtan açılan bu davanın kovuşturma şartının ortadan kalkması nedeniyle, CMK"nın 223. maddesinin 8. fıkrası uyarınca “davanın düşmesine” karar verilmesinde zorunluluk bulunması,
2-28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla TCK"nın 191. maddesinde yapılan değişiklik nedeniyle TCK"nın 191. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendinde yer alan, "kişinin, erteleme süresi zarfında; kendisine yüklenen yükümlülüklere veya uygulanan tedavinin gereklerine uygun davranmamakta ısrar etmesi hâlinde, hakkında kamu davası açılır" hükmü gereğince tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine başlayan sanığın, Isparta Devlet Hastanesi"nin 02/05/2014 tarihli raporunda sanığın Amatem kliniği bulunan Manisa Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesine sevkinin uygun olduğuna ilişkin rapor düzenlendiği, Isparta Denetimli Serbestlik Müdürlüğü"nün 16/05/2014 tarihli yazısı ile sanığın Manisa Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesine sevk edildiğinin bildirildiği, Manisa Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesi"nin 07/07/2014 tarihli yazısında sanığın en son 17/05/2013 tarihinde muayenesinin yapıldığı, bu tarihten sonra başvurusunun bulunmadığının belirtildiği anlaşılmakla, Isparta Denetimli Serbestlik Müdürlüğü"nce Manisa Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesi"ne sevk tarihinden itibaren bir müracaatı bulunmadığından ve yükümlülüğünü ikinci kez ihlal ettiğinden dosyasının kapatılmasına karar verilmiş ise de, sanığın annesinin, sanığın tedavisi için Akdeniz Üniversitesi Hastanesi"ne yatış yaptırdığını sözlü olarak beyan ettiğine ilişkin 17/06/2014 tarihli tutanak düzenlenmesi ve sanığın 26/06/2014 tarihli dilekçesi ile ibraz ettiği Akdeniz Üniversitesi Hastanesi"nin 24/06/2014 tarihli raporunda sanığın 17/06/2014-24/06/2014 tarihleri arasında klinikte yatarak tedavi gördüğünün belirtilmesi karşısında, Akdeniz Üniversitesi Hastanesi"nin 24/06/2014 tarihli raporuna itibar edilip edilmediğinin tartışılmamadan ve sanığın kendisine yüklenen yükümlülüklere uygun davranmamakta ısrar etmesi olarak kabul edilip edilemeyeceği değerlendirilmeden mahkûmiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 26.02.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.