Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın ve mahalli Cumhuriyet savcısının yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay günü saat 17.10 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki aracıyla meskun mahalde, bölünmüş, iki şeritli, tek yönlü, düz, eğimsiz yolda kayın validesini taşıyan ambulansı takiben seyir halinde iken ışık kontrolü kavşağa geldiğinde istikametine göre sağından seyreden katılan ...’ın sevk ve idaresindeki motosikletin çarpıştığı, katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yanında yolcu olarak bulunan katılan ...’nın basit tıbbi müdahale ile giderilemez, 2. derece kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandıkları, katılanların sanığın kırmızı ışıkta geçtiğini iddia ettiği, sanığın ise katılanların ışık ihlali yaptığını iddia ettiği, kazanın meydana gelmesinde sanığın asli ve tam kusurlu olduğunun tespit edildiği olayda;
24/06/2015 tarihli kaza tespit tutanağında, kazanın oluşumunda ..."ın 2918 sayılı KTK’nın 52/1-a maddesini ihlal ettiğinden kusurlu olduğunun (Araçların hızlarını kavşaklara yaklaşırken azaltmamak) belirtildiği, ışık ihlaline ilişkin herhangi bir tespit yapılmadığı,
14.03.2016 tarihli trafik bilirkişi raporunda; sanığın önünde seyreden ambulansın geçiş üstünlüğünü kullanarak kırmızı ışık ihlali yaptığının varsayılarak 2918 sayılı KTK’nın 52/1-a , 47/b maddelerini ihlal ettiği, asli ve tam kusurlu olduğu kanaatinin bildirildiği,
Sanığın kolluk aşamasından itibaren ışık ihlali yapmadığını, katılanın kırmızı ışıkta geçtiğini beyan ettiği, sanığın ışık ihlali yaptığını gösterir katılanların beyanı dışında herhangi başka bir delil (tanık, kamera kaydı vs) bulunmadığı, mahkemenin hangi delile dayanarak sanığın ışık ihlali yaptığını kabul ettiğini gerekçesinde tartışmadığı, ceza hukuku en temel prensiplerinden olan "şüpheden sanık yararlanır" ilkesinin gözardı edilerek, kırmızı ışık ihlali yaptığı her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delille ispatlanmayan sanık hakkında TCK’nın 22/3. maddesinde tanımlı bilinçli taksir hükümlerinin uygulanmaması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre de;
Bilinçli taksir halinde hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilerek TCK’nın 50/4. maddesine aykırı davranılması,
Sanık hakkında hükmedilen 1 yıl 1 ay 10 gün hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında esas tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddelerine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanık ve mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 16.03.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.