MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davacı ve davalılardan Kurum vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R

Dava, davacının 16.08.1994-01.09.1995, 31.12.1995-01.01.1997 tarihleri arasında davalı apartman işyerinde kapıcı olarak çalıştığının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın hükümde yazılı olduğu şekilde kısmen kabulü karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden;davacının davalı işyerinde 17.07.2011-30.10.2012 tarihleri arasında sigortalı olarak çalıştığı, davalı apartman işyerinin 15.07.2011 tarihinde kanun kapsamına alındığı, eşinin kapıcı olarak çalışırken 09.11.2001 tarihinde vefatından sonra kapıcılığa devam ettiğini iddia ettiği, anlaşılmıştır.
Bu tür hizmet tespitine yönelik davaların kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesinin icap ettiği, Yargıtay’ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir. 506 sayılı Yasanın 79/10. maddesinde bu tür hizmet tespit davalarının kanıtlanması yönünden özel bir yöntem öngörülmemiştir. Kimi ayrık durumlar dışında resmi belge ve yazılı delillerin bulunması sigortalı sayılması gereken sürelerin saptanmasında güçlü delil olmaları itibariyle sonuca etkili olurlar. Ne var ki bu tür kanıtların bulunmaması salt bu nedene dayalı istemin reddine neden olmaz. Somut bilgilere dayanması koşuluyla, bordro tanıkları veya iş ilişkisini bilen veya bilmesi gereken komşu işyerleri kayıtlı çalışanları gibi kişilerin bilgileri ve bunları destekleyen kimi diğer kanıtlarla dahi sonuca gitmek mümkündür. Kamu düzenine dayalı bu tür davalarda hakim, görevi gereği doğrudan soruşturmayı genişleterek sigortalılık koşullarının oluşup oluşmadığını belirlemelidir. Bu yön Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 16.9.1999 gün 1999/21-510-527,30.6.1999 gün 1999/21-549-555,5.2.2003 gün 2003/21-35-64,15.10.2003 gün 2003/21-634-572,3.11.2004 gün 2004/21-480-579 ve 10.11.2004 gün 2004/21-629 sayılı kararlarında da vurgulanmıştır.
Somut olayda, davacının davalı apartman işyerinden 01.09.1996 tarihli işe giriş bildirgesinin verildiği ve hizmet cetveline göre davalı apartmanda 01.01.1997-22.10.2008 tarihleri arasındaki çalışmaların tam olarak bildirildiği, apartmanın karar defterinde 01.10.1994 tarihli ... nolu karar ile davacının 15.10.1994’ten itibaren kapıcı olarak alınmasına karar verildiği, inşaatın yapıldığı dönemde tanık beyanlarına göre inşaatta bekçi olarak da çalıştığı, tespiti istenen dönem içindeki 1995 yılında başka işyerinden yapılan bildirimin apartmanın müteahhidi ve sakini olan ...’ın yanında geçtiği ve çalışmanın ne kadarının onun yanında ne kadarının apartmanda geçtiğinin belirlenmesi gerektiği, uzun bir dönemin tespitine karar verilirken dinlenen tanık beyanlarının yeterli olmadığı, davacının kapıcı olarak devamlı çalıştığı süreler hususunda yeterli araştırma yapılmadan hüküm kurulduğu anlaşılmıştır.
Yapılacak iş, bu apartmanda ne zaman oturulmaya başlandığının ve ne zaman yapı kullanma izin belgesi alındığının araştırılarak, davacının tespit istediği dönemde apartmanın kiracılarını, komşu apartman kapıcıları ve dava konusu apartmana yakın bakkal ve apartman yöneticilerini şahit olarak dinleyerek, 1995 yılında yapılan bildirim sırasında çalışmanın ne kadarının ...’ın ne kadarının apartmanda geçtiğinin veya aslında o dönemde nerde çalıştığının belirlenmesinden sonra davanın nitelikçe kamu düzenini ilgilendirdiği nazara alınıp araştırma genişletilerek tüm deliller birlikte değerlendirilip sonucuna göre karar vermekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle taraflar yönünden BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlerden davacıya iadesine, 28.05.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.