Mahkeme : İSTANBUL ANADOLU 53. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
7201 sayılı Tebligat Kanununun 10. maddesine göre, tebligatın bilinen en son adrese yapılması gerektiği, bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilip tebligatın bu adrese yapılması gerektiği gözetilmeksizin, Sanığa yokluğunda verilen, İstanbul Anadolu 13.Sulh Ceza Mahkemesi’nin 19.09.2013 tarih, 2010/2629 esas ve 2013/1138 karar sayılı tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine ilişkin kararının, öncelikle eski mernis adresi olan “Merve Mah. Gazi Cad. No:62/1 Sancaktepe/İstanbul” adresine Tebligat Kanunu 10. maddesi uyarınca tebliğe çıkartıldığı, tebligatın bila tebliğ iadesi üzerine, sanığın 08/04/2013 tarihli duruşmada alınan savunmasında belirttiği aynı zamanda bilinen en son adresi olan “Pilevne Mahallesi.../Aksaray" adresine yine Tebligat Kanunu 10. maddesi uyarınca tebliğe çıkartıldığı, tebligatın yine bila tebliğ edilmesi üzerine, adres araştırması yapılmadan ve mernis adresi tespit edilmeden bilinen en son adres olan yukarıda belirtilen adrese, Tebligat Kanunu 35. maddesi uyarınca tebliğ edilmesine karşın, dosya kapsamında bu adrese daha önce usule uygun şekilde yapılmış bir tebligatın bulunmaması sebebiyle yapılan tebligatın usulsüz olduğu, yapılan usulsüz tebligat ile İstanbul Anadolu Denetimli Serbestlik ve Yardım Şube Müdürlüğü"ne gönderilerek infazına başlandığı, bu hali ile 19.09.2013 tarihli söz konusu kararın kesinleşmediği, akabinde Denetimli Serbestlik Müdürlüğü tarafından çağrı davetnamesi ile 10 gün içerisinde adı geçen müdürlüğe gelmesi konusunda ihtarda bulunulduğu; ancak sanığın yasal sürede herhangi bir başvuru yapmaması üzerine, sanığa tekrar yeni bir süre verilerek başvuru yapması konusunda ihtaratta bulunulmadan denetim dosyasının kapatılması sonrası verilen İstanbul Anadolu 53. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 29.04.2015 tarih, 2014/706 esas ve 2015/341 karar sayılı kararının hukuki değerden yoksun olduğu anlaşıldığından,Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma suçundan dolayı, 5237 sayılı TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen "tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına" ilişkin kararlar, sözü edilen fıkraya 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 20. maddesi ile eklenen son cümleye göre durma kararı niteliğinde olup itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na İADESİNE, 26.02.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.