MAHKEMESİ : Ankara 11. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 16/10/2012
NUMARASI : 2010/135-2012/474

Davacı Y.. B.. vekili Avukat A.B.. tarafından, davalılar C.. Ç.. vdl. aleyhine 23/03/2010 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 16/10/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili ve davalı C.. Ç.. tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, yayın yoluyla kişilik haklarına saldırıya dayalı manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı ile davalılardan C.. Ç.. tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, www.haberyedigün.com isimli internet sitesinde 01/03/2010 tarihinde yayınlanan ve davalılardan C.. Ç.. tarafından hazırlanan “Y.. B.. dayak skandalı ile çalkalanıyor” başlıklı haber ile kişilik haklarına saldırıldığını belirterek manevi tazminata hükmedilmesini istemiştir.
Davalı C.. Ç.., davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme, dinlenen tanık ifadelerinden iddia edilen şekilde bir olayın olmadığı, haberin gerçek dışı olduğu ve yapılan bu haberle davacının kişilik haklarına saldırıda bulunulduğu gerekçesi ile davalı C.. Ç.. yönünden istemi kısmen kabul etmiştir.
Basın özgürlüğü, Anayasanın 28. maddesi ile 5187 sayılı Basın Yasasının 1. ve 3. maddelerinde düzenlenmiştir. Bu düzenlemelerde basının özgürce yayın yapmasının güvence altına alındığı görülmektedir. Basına sağlanan güvencenin amacı; toplumun sağlıklı, mutlu ve güvenlik içinde yaşayabilmesini gerçekleştirmektir. Bu durum da halkın dünyada ve özellikle içinde yaşadığı toplumda meydana gelen ve toplumu ilgilendiren konularda bilgi sahibi olması ile olanaklıdır. Basın, olayları izleme, araştırma, değerlendirme, yayma ve böylece kişileri bilgilendirme, öğretme, aydınlatma ve yönlendirmede yetkili ve aynı zamanda sorumludur. Basının bu nedenle ayrı bir konumu bulunmaktadır. Bunun içindir ki, bu tür davaların çözüme kavuşturulmasında ayrı ölçütlerin koşul olarak aranması, genel durumlardaki hukuka aykırılık teşkil eden eylemlerin değerlendirilmesinden farklı bir yöntemin izlenmesi gerekmektedir. Basın dışı bir olaydaki davranış biçiminin hukuka aykırılık oluşturduğunun kabul edildiği durumlarda, basın yoluyla yapılan bir yayındaki olay hukuka aykırılık oluşturmayabilir.
Ne var ki basın özgürlüğü sınırsız olmayıp, yayınlarında Anayasanın Temel Hak ve Özgürlükler bölümü ile Türk Medeni Kanununun 24 ve 25. maddesinde yer alan ve yine özel yasalarla güvence altına alınmış bulunan kişilik haklarına saldırıda bulunulmaması da yasal ve hukuki bir zorunluluktur.
Basın özgürlüğü ile kişilik değerlerinin karşı karşıya geldiği durumlarda; hukuk düzeninin çatışan iki değeri aynı zamanda koruma altına alması düşünülemez. Bu iki değerden birinin diğerine üstün tutulması gerektiği, bunun sonucunda da, daha az üstün olan yararın daha çok üstün tutulması gereken yarar karşısında o olayda ve o an için korumasız kalmasının uygunluğu kabul edilecektir. Bunun için temel ölçüt kamu yararıdır. Gerek yazılı ve gerekse görsel basın bu işlevini yerine getirirken, özellikle yayının gerçek olmasını, kamu yararı bulunmasını, toplumsal ilginin varlığını, konunun güncelliğini gözetmeli, haberi verirken özle biçim arasındaki dengeyi de korumalıdır. Yine basın, objektif sınırlar içinde kalmak suretiyle yayın yapmalıdır. O anda ve görünürde var olup da sonradan gerçek olmadığı anlaşılan olayların yayınından da basın sorumlu tutulmamalıdır.
Somut olaya gelince; dosya kapsamından, davacı Belediye Başkanlığı bünyesinde görev yapan dava dışı diş hekimi bayan ile dava dışı Belediye Başkanı ve Başkan yardımcısı arasında, Belediye başkanının makam odasında bir tartışmanın yaşandığı, bu tartışma nedeniyle dava dışı diş hekimi bayanın, başkan ve başkan yardımcısı hakkında Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı’na hakaret, taciz ve darp iddiası ile şikayette bulunduğu, yapılan soruşturma sonucunda 18/03/2010 tarihli karar ile kamu davasının açılmasını gerektirecek derecede yeterli şüphe oluşturacak delil elde edilemediğinden kovuşturmaya yer olmadığına karar verildiği anlaşılmaktadır.
Soruşturma dosyası kapsamı değerlendirildiğinde; yayında belirtilen hususlar, haberin yapıldığı tarih itibari ile görünür gerçeğe uygun olup kişilik haklarına saldırı niteliğinde kabul edilemez. Mahkemece bu husus gözetilerek istemin tümden reddedilmesi gerekirken, yerinde olmayan gerekçeyle davalı C.. Ç..’in sorumlu tutulmuş olması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda gösterilen nedenlerle davalı C.. Ç.. yararına BOZULMASINA, bozma nedenine göre tarafların diğer temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına ve temyiz eden davalıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 12/06/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.