MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının 01.12.2009-13.06.2013 tarihleri arasında aralıksız olarak davalı şirketin işçisi olarak çalıştığını, emekliliği hak etmesi üzerine iş akdinin sona erdiğini, ancak işverence yasal hakları ve ücretlerinin ödenmediğini belirterek ödenmeyen ücret alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının şirketlerinde hiçbir zaman çalışmadığını, çalışmadığı halde kardeşi ve aynı zamanda şirketin eski genel müdürü olan ve işten uzaklaştırılan kardeşi tarafından işverenin bilgisi ve onayı dışında sigortalı gösterildiğini ve kendisine hak etmediği halde maaş ödemelerinin yapıldığının iş bu dava açıldıktan sonra öğrenildiğini belirterek haksız açılan davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık işçiye ödenen aylık ücretin miktarı noktasındadır.
4857 sayılı İş Kanununda 32. maddenin ilk fıkrasında, genel anlamda ücret, bir kimseye bir iş karşılığında işveren veya üçüncü kişiler tarafından sağlanan ve para ile ödenen tutar olarak tanımlanmıştır.
Çalışma yaşamında daha az vergi ya da sigorta pirimi ödenmesi amacıyla zaman zaman, iş sözleşmesi veya ücret bordrolarında gösterilen ücretlerin gerçeği yansıtmadığı görülmektedir. Bu durumda gerçek ücretin tespiti önem kazanır.
Somut olayda, davacı agi dahil 2.639,00 TL ücret aldığını iddia etmiş, işveren ise davacının davalı işyerinde hiçbir zaman çalışmadığını savunmuştur. Davacı tanıkları, davacının emekli olduğu tarihte 2.500,00 TL maaş aldığını beyan etmişlerdir. Mahkemece yapılan yargılamada, davacının davalı işyerinde çalıştığı, davacının Sosyal Güvenlik Kurumuna bildirilen son maaşının 2012 yılında brüt 3.712,00 TL olduğu, en son çalıştığı 2013 yılında ise maaşının ne kadar olduğuna dair bir tespit yapılamadığı gerekçesiyle davacının ücretinin davacı beyanı gibi kabul edilerek agi dahil net 2.639,00 TL olduğu değerlendirilip davacı talepleri hüküm altına alınmıştır. Her ne kadar Mahkemece davacının net 2.639,00 TL ücret aldığı kabul edilerek hesaplama yapılmış ise de, davacı tanık beyanları ve Temmuz 2012 yılına ait imzalı ücret bordrosunun incelenmesinde; davacının net 2.556,00 TL ücret ile çalıştığı, dosya içerisinde davacının daha fazla ücret aldığına dair beyanını destekler nitelikte başkaca bir delil olmadığı anlaşılmakla davacının net 2.556,00 TL ücret aldığının kabulü ile talep edilen alacak miktarları hüküm altına alınmalı, kıdem tazminatı hesabında, fesih tarihindeki kıdem tazminatı tavan ücreti de gözetilmelidir. Eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19.09.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.