Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 3-b, 62, 52/4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre,sanık müdafinin kusura, sanığın işyerinde gerekli önlemleri aldığına ve sair nedenlere ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
İddianameye konu olayda katılanın Ankara Adli Tıp Şube Müdürlüğü tarafından düzenlenen rapora göre duyularından ve organlarından birinin işlevinin yitirilmesi şeklinde yaralanması nedeniyle sanık hakkında TCK’nın 89/3-b maddesi gereği artırım yapılırken mağdurda kemik kırığı oluşması nedeniyle artırım yapıldığının belirtilerek çelişki yaratılması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyizleri bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 2. fıkra 2. paragrafındaki “kemik kırığı” ibaresinin çıkarılarak yerine “duyularından birinin yitirilmesi” ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.