MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet


Yerel mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya kapsamına göre, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 15.04.2014 tarih, 2013/13-136 Esas ve 2014/193 Karar numaralı ""...Soruşturma aşamasında elde ettiği delillerden ulaştığı sonuca göre, iddianameyi hazırlamakla görevli iddia makamı, düzenlenen iddianame ile CMK’nın 225/1. maddesi uyarınca kovuşturma aşamasının sınırlarını belirlemektedir. Bu bakımdan iddianamede, yüklenen suçun unsurlarını oluşturan fiil/fiillerin nelerden ibaret olduğunun hiçbir tereddüte yer bırakmayacak biçimde açıklanması zorunludur. Böylelikle sanık; iddianameden üzerine atılı suçun ne olduğunu hiçbir şüpheye yer vermeyecek şekilde anlamalı, buna göre savunmasını yapabilmeli ve delillerini sunabilmelidir. CMK"nın 226. maddesindeki düzenlemeyle iddianamede anlatılan eylem değişmemiş olduğunda, kanun koyucu o eylemin hukuksal niteliğinde değişiklik olmasını "Yargılamanın sınırlılığı" ilkesine aykırı görmemiş, bu gibi hallerde sanığa ek savunma hakkı verilerek değişen suç niteliğine göre bir hüküm kurulmasına imkan sağlamıştır. Bu düzenlemenin bir sonucu olarak mahkeme, eylemin hangi suçu oluşturacağına ilişkin nitelendirmede iddia ve savunmayla bağlı değildir. İddianamede anlatılan ve kapsamı belirlenen olayın dışında bir fail ve fiilin yargılanması söz konusu olduğunda ise, suç duyurusunda bulunulması ve iddianame ile dava açılması halinde gerekli görülürse her iki iddianame ile açılan davaların birleştirilmesi yoluna gidilebilecektir..."" şeklindeki kararı göz önüne alındığında, sanık ..."ın TCK"nın 37, 141/1, 142/1-b, 143, 168/1, 53. maddeleri gereğince cezalandırılması için kamu davası açıldığı, TCK"nın 116/4 ve 119/1-c maddelerinin uygulanması ihtimaline binaen ek savunmasının alınarak işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan mahkumiyetine karar verildiğinin anlaşılması karşısında; sanık hakkında tanzim olunan iddianamede işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan açılmış dava olmadığı halde, anılan suçtan ek savunma verildikten sonra sanığın mahkumiyetine karar verilmesi suretiyle, "Hüküm, ancak iddianamede unsurları gösterilen suça ilişkin fiil ve faili hakkında verilir." şeklinde düzenlenen 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 225/1. maddesine aykırı davranılması,
Kabule göre de;
2-Suç tarihi olan 19.06.2014 tarihinde yaz saati uygulaması ile birlikte güneşin 05.09"da doğduğu, TCK"nın 6/1-e maddesine göre saat 04.09"dan öncesinin gündüz vakti olduğu, somut olayda ise müştekinin suçun işlendiği internet kafeyi saat 02.00 sıralarında kapattığını, iş yerinden çıkarken tüm bilgisayarların yerinde olduğunu belirttiği, olay anını gösteren kamera kaydının veya olayı gören tanığın bulunmadığı, sanık ..."ın soruşturma aşamasında alınan savunmasında, saat 02.00 sıralarında müştekinin izniyle söz konusu internet kafeden suça konu bilgisayarı aldıklarını, daha sonra müştekinin iş yerini kapattığını belirttiği, fakat bu beyanın müştekinin beyanı ile uyumlu olmadığı, sanığın kovuşturma aşamasında alınan savunmasında da, diğer suç ortağıyla birlikte, söz konusu iş yerine açık olan pencereden girdiklerini ve bilgisayarı aldıklarını beyan ettiği, fakat kovuşturma aşamasında suçun işlendiği zaman dilimine ilişkin bir bilgi vermediğinin anlaşılması karşısında; sanık ... ve temyiz dışı diğer sanıktan, suça konu bilgisayarları ne zaman çaldıklarının sorulup, suçun gerçekleştiği zaman diliminin tereddüte yer bırakmayacak şekilde tespit edildikten sonra sonucuna göre, sanık hakkında TCK"nın 143. ve 116/4. maddelerinin uygulanıp uygulanamayacağının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
3-İşyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilen sanık hakkında, hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olan ve 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1. fıkrasında düzenlenen hak yoksunluklarının uygulanması hususunda bir karar verilmemesi,
4-İştirak halinde suç işleyen sanıklardan sarfına sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinin ayrı ayrı, ortak yapılan yargılama giderlerinin ise payları oranında alınmasına karar verilmesi gerekirken, yargılama giderlerinin eşit olarak alınmasına karar verilmek sureti ile 5271 sayılı CMK’nın 326/2. maddesine aykırı davranılması, ayrıca sanığın payına düşen yargılama giderinin 6352 sayılı Yasa"nın 100. maddesi ile CMK"nın 324. maddesinin dördüncü fıkrasına eklenen cümle gereğince, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun"un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olduğu ve bu nedenle sanığa yargılama gideri olarak yükletilmeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye kısmen uygun olarak BOZULMASINA, 19/06/2018 günü oybirliğiyle karar verildi.