MAHKEMESİ : FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada... 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 02/07/2015 tarih ve 2014/454-2015/210 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ...tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili sendikanın 2005 ila 2008 yılları arasında 4 kez Öğretmen Hatıralar Yarışması düzenlediğini, bu yarışmalarda dereceye giren eserlerin yer aldığı ve..."nın "..." ismini verdiği eserin 2009-2014 yılları arasında toplamda 200.000 adet olmak üzere müvekkili tarafından bastırıldığını, bu kitabın çeşitli kurum ve kuruluşlar ile yeni atanan öğretmenlere müvekkili tarafından dağıtıldığını, davalı şirketin ise 2011/115751 sayılı başvurusu ile aynı ibare için marka tescil isteminde bulunduğunu, yaptıkları itirazın davalı Kurumun ..."nca nihai olarak reddedildiğini, ancak .." ibaresini ilk olarak müvekkili tarafından kullanıldığını, öncelik hakkının müvekkiline ait olduğunu, müvekkilinin telif ve sınai mülkiyet hakkı kapsamında da işaretin sahibi olduğunu ileri sürerek ... ..."nun 2014-M-10822 sayılı kararının iptalini, davalı şirket adına yapılan başvurunun iptali ile .." ibaresinin müvekkili adına tescilini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPE vekili, ibarenin sadece davacı tarafından kullanılmadığını, aynı adlı eserin ... tarafından yazılıp 2004 yılında ülkede basıldığını, davacı iddiasına göre kitabın iradesi dışında tüketici ile buluştuğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, .." ibaresinin M.Ö 4. yüzyılda..."de yaşayan bir filozof tarafından ortaya atılan bir uzakdoğu felsefesinin adını taşıdığını, 2001 yılında ..."nun aynı adlı eserinin Dharma Yayınları tarafından Türkiye"de yayımlandığını, davacının bu ibareyi ihdas etmediğini, davacı kullanımının markasal kullanım olarak nitelendirilemeyeceğini, 556 sayılı KHK"nın 8/3 maddesi anlamında ayırt ediciliğinin sağlanmadığını, ibareyi tanıtan ve ayırt edici hale getirenin müvekkili olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davacı kullanımının 16. ve 41. sınıflardaki mal ve hizmetlerin markasal kullanımını olarak nitelendirilemeyeceği, eserin dava dışı yazara ait olduğu, davacının eser üzerindeki mali hakları ve kullanma yetkisini devraldığına dair bir delil sunmadığı, bir an için davacının mali hak sahibi olduğu düşünülse dahi davalı kullanımlarının .." adlı hatıra/öykünün işleme, çoğaltma, yayma hakları kapsamında kalacak bir eyleme karşılık gelecek bir kullanım olmadığı, .." ibaresinin..."in 83. maddesi kapsamında haksız rekabet çerçevesinde eser adı veya alameti olarak korunabilecek bir ad da sayılmayacağı, ibarenin günümüze kadar yüzlerce esere ad olduğu, bu nedenle yaygın kullanımı olan bir anekdot ve eser adı niteliği taşıdığı, özgün ve ayırt ediciliğinin bulunduğundan söz edilemeyeceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 18.04.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.