MAHKEMESİ : Edremit 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 26/03/2013
NUMARASI : 2011/419-2013/243

Davacı A.. B.. ve diğerleri vekili Avukat M. Ö.. tarafından, davalı D.. D.. aleyhine 25/07/2011 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; Davanın kısmen kabulüne dair verilen 26/03/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, basın yoluyla kişilik haklarına saldırıya dayalı manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacılar, Körfez’de Ses Dergisinin Kasım 2010 tarihli 30. Sayısında “Edremit’in en zengin adamı öldürüldü” başlıklı haber ve Haziran 2011 tarihli 38. Sayısında “Beklenen itiraf geldi” başlıklı haber ile kişilik haklarına saldırıldığını belirterek manevi tazminata hükmedilmesini istemişlerdir.
Davalı, davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme, davacıların murisi Fethi Büyükdalgıç"ın tefecilik yaptığını öne çıkartarak yapılan davaya konu haberler ile davacıların kişilik haklarına saldırıda bulunulduğu gerekçesi ile istemi kısmen kabul etmiştir.
Basın özgürlüğü, Anayasanın 28. maddesi ile 5187 sayılı Basın Yasasının 1. ve 3. maddelerinde düzenlenmiştir. Bu düzenlemelerde basının özgürce yayın yapmasının güvence altına alındığı görülmektedir. Basına sağlanan güvencenin amacı; toplumun sağlıklı, mutlu ve güvenlik içinde yaşayabilmesini gerçekleştirmektir. Bu durum da halkın dünyada ve özellikle içinde yaşadığı toplumda meydana gelen ve toplumu ilgilendiren konularda bilgi sahibi olması ile olanaklıdır. Basın, olayları izleme, araştırma, değerlendirme, yayma ve böylece kişileri bilgilendirme, öğretme, aydınlatma ve yönlendirmede yetkili ve aynı zamanda sorumludur. Basının bu nedenle ayrı bir konumu bulunmaktadır. Bunun içindir ki, bu tür davaların çözüme kavuşturulmasında ayrı ölçütlerin koşul olarak aranması, genel durumlardaki hukuka aykırılık teşkil eden eylemlerin değerlendirilmesinden farklı bir yöntemin izlenmesi gerekmektedir. Basın dışı bir olaydaki davranış biçiminin hukuka aykırılık oluşturduğunun kabul edildiği durumlarda, basın yoluyla yapılan bir yayındaki olay hukuka aykırılık oluşturmayabilir.
Ne var ki basın özgürlüğü sınırsız olmayıp, yayınlarında Anayasanın Temel Hak ve Özgürlükler bölümü ile Türk Medeni Kanununun 24 ve 25. maddesinde yer alan ve yine özel yasalarla güvence altına alınmış bulunan kişilik haklarına saldırıda bulunulmaması da yasal ve hukuki bir zorunluluktur.
Basın özgürlüğü ile kişilik değerlerinin karşı karşıya geldiği durumlarda; hukuk düzeninin çatışan iki değeri aynı zamanda koruma altına alması düşünülemez. Bu iki değerden birinin diğerine üstün tutulması gerektiği, bunun sonucunda da, daha az üstün olan yararın daha çok üstün tutulması gereken yarar karşısında o olayda ve o an için korumasız kalmasının uygunluğu kabul edilecektir. Bunun için temel ölçüt kamu yararıdır. Gerek yazılı ve gerekse görsel basın bu işlevini yerine getirirken, özellikle yayının gerçek olmasını, kamu yararı bulunmasını, toplumsal ilginin varlığını, konunun güncelliğini gözetmeli, haberi verirken özle biçim arasındaki dengeyi de korumalıdır. Yine basın, objektif sınırlar içinde kalmak suretiyle yayın yapmalıdır. O anda ve görünürde var olup da sonradan gerçek olmadığı anlaşılan olayların yayınından da basın sorumlu tutulmamalıdır.
Somut olaya gelince; davacıların 13/11/2010 tarihinde gerçekleşen olay neticesinde dava dışı S.D.. tarafından öldürülen F.B..’ın eşi ve çocukları olduğu, Burhaniye Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2010/408 esas sayılı ceza dosyası kapsamından; sanık ile maktulün arkadaş olup zaman zaman ticari ilişkilere girdikleri, bu ilişkilerden kaynaklı olarak sanığın maktule borcu bulunduğu, olay günü bu borç mevzuu yüzünden çıkan tartışma neticesinde; dava dışı sanık tarafından davacıların murisinin silahla vurularak öldürüldüğü, sanığın aşamalardaki savunmalarında; murisin tefecilik yaptığını iddia ettiği, avukat olan bir tanık tarafından verilen ifadede; sanığın ölenden belli bir faiz karşılığında bir miktar para aldığının ve ödemelerde gecikme yaşandığının beyan edildiği, tefecilik iddiasının, haksız tahrik hususunda ceza mahkemesince gerekçeli kararda da tartışıldığı anlaşılmaktadır.
Yukarıda belirtilen hususlar birlikte değerlendirildiğinde; davaya konu yayınlar, görünür gerçeğe uygun olup basının haberi ilgi çekici kılmak için kullandığı ifade de kişilik haklarına saldırı niteliğinde kabul edilemez. Mahkemece bu husus gözetilerek istemin tümden reddedilmesi gerekirken, yerinde olmayan gerekçeyle davalının sorumlu tutulmuş olması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının diğer temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 19/06/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.