MAHKEMESİ : Çaldıran Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 17/06/2013
NUMARASI : 2012/19-2013/73

Davacı F.. G.. vekili Avukat C. S.. tarafından, davalı M.. Ç.. aleyhine 30/01/2012 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat ile nafaka istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 17/06/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili ve davalı tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazına gelince;
Dava, gayri resmi birliktelik sonrası ayrılık ve kasten yaralama nedenine dayalı manevi tazminat, ziynet eşyası ve müşterek kazanıma dayalı maddi tazminat ve yoksulluk nafakası istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm taraflarca temyiz edilmiştir.
Davacı, davalı ile 24/07/2011 tarihinde resmi nikah yapılacağı vadiyle evlendiklerini, bu dönemde davalının resmi nikahı olduğunu kendisinden gizlediğini, durum ortaya çıkınca davalıdan ayrılmak istediğini, bu nedenle davalı ve anne babasından şiddet gördüğünü, bu kişilerin düğünde takılan takıları da kendisinden aldıklarını belirterek maddi ve manevi tazminat isteminde bulunmuş, bilahare darp ve kötü muamele olgusuna dayalı manevi tazminat talebinden feragat ettiğini beyan etmiştir.
Davalı, davacının iddialarının hakikate aykırı olduğunu, olayların başlangıcında davacı ve ailesine; evli olduğunu, eşiyle şiddetli geçimsizlik yaşadığı için açtığı davanın 2008 yılında reddedildiğini, fiili ayrılık nedeniyle boşanma davası açacağını anlattığını, sonrasında dava dışı eşi aleyhine 26/05/2011 tarihinde boşanma davası açtığını, 24/07/2011 tarihinde küçük bir tören yaparak davacı ile birlikteliklerini duyurduklarını, bu tarihten 04/12/2011 tarihine kadar davacı ile beraber yaşadıklarını belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme, davalının evlenmek vaadi ile davacı ile birleştiğini, hatta bu amaçla yörenin gelenekleri ile düğün dahi yaptığını, daha sonra resmi nikâhlı eşiyle barışarak davacı ile birlikteliğine son verdiğini belirterek, davalının bu hareketinin, davacının kişilik haklarına saldırı niteliğinde olduğu gerekçesi ile gayri resmi birliktelik sonrası ayrılık nedenine dayalı manevi tazminat istemini kısmen kabul etmiş, diğer istemlerin reddine karar vermiştir.
Dosya kapsamından, davacının gayri resmi birliktelik tarihinde yirmi yaşında olduğu anlaşılmaktadır. Olay tarihinde yirmi yaşında olan davacı ile davalı resmi nikâh yapmaksızın, düğün merasimi yaparak birlikte yaşamaya başlamışlar, daha sonra gelişen olaylar sonunda ayrılmışlardır. Reşit olan davacının resmi nikâh olmaksızın kendi rızası ile giriştiği ilişkide kusurlu olduğu ve kimsenin kendi kusuruna dayanarak istemde bulunamayacağı gözetilerek, talebin tümden reddi gerekirken, yanılgılı gerekçe ile kısmen kabulüne karar verilmiş olması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) numaralı bentte gösterilen nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, davacının tüm, davalının diğer temyiz itirazlarının (1) numaralı bentte gösterilen nedenlerle reddine ve temyiz eden davalıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 26/06/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.