MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada ... Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 07/04/2015 tarih ve 2014/282-2015/109 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin "..." ibareli marka başvurusunun, davalı şirketin "..." ibareli markalarına dayanarak yaptığı itirazın Markalar Dairesi Başkanlığı"nın aksi yöndeki kararına rağmen davalı kurumun YİDK"nca nihai olarak reddedildiğini, ancak taraf markalarının birbirlerine benzemediğini, müvekkili ürünlerinin gıda takviyesi mahiyeti taşıdığını, kullanıcıların farklı olduğunu, 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi uyarınca başvurunun reddi şartlarının bulunmadığını ileri sürerek TPE YİDK"nın 2014-M-6299 sayılı kararının iptalini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPE vekili, dava konusu marka başvurusu ile davalı şirketin itiraza mesnet markaları arasında bağlantı kurulması ihtimali de dahil karıştırılma ihtimaline yol açabilecek derecede benzerlik bulunduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, müvekkilinin "... ibaresini ilk olarak 1990 yılında tescil ettirip markaya yatırım yaptığını, markasını tanınmış hale getirdiğini, davacı markasının müvekkili markaları ile ayırt edilemeyecek derecede benzerlik taşıyıp iltibas oluşturduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davacının 2011/77085 sayılı ve ..." ibareli marka tescil başvurusunun 29. sınıf bir kısım emtiayı kapsadığı, aynı emtiaların davalı şirketin "..." ibareli tescilleri arasında da yer aldığı, davacı başvurusunun asıl unsuru olan "..." ibaresi ile davalı şirket markalarında asıl unsur olan "...", "...", "..." ibarelerinin en azından bağlantı bulunduğu ihtimalini kapsayacak şekilde benzer oldukları gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 09.05.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.