MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

-KARAR-

1-Dairemizin 26.06.2014 tarihli geri çevirme kararının 1 no"lu bendi ile temyiz isteminde bulunan davalı... vekiline eksik temyiz harçlarını yatırması için muhtıra gönderilerek süre verilmesi ile sonuca göre işlem yapılması istenilmiştir. Geri çevirme kararında, HUMK"nın 434/3. maddesi hükmü gereği işlem yapılması gerektiği belirtilmesine rağmen; mahkemece, sadece geri çevirme kararının tebliği ile yetinilerek, eksiklerin ikmal edilmesi ihtar edilerek, hakim tarafından yatırılacak harcın hesaplandığı ve kesin süre verilmesine dair ayrıca bir muhtıra yazılmaksızın, eksikliğin giderilmediğinden bahisle 02.12.2014 tarihli ek kararla, temyiz isteminin reddine karar verilmesi doğru olmamıştır. Buna göre, ek karar kaldırılarak dosyanın temyiz incelemesine geçilmiştir.
2-Hüküm tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5230 sayılı ...Şirketinin ... Şirketine Devri ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına İlişkin Kanun"un 11. maddesi uyarınca 4603 sayılı Kanun"a tâbi bankalarca yeniden yapılandırma sürecinde açılmış veya açılacak davalarda yargı harcından muafiyet getirilmiş olup, 4603 sayılı Kanun kapsamındaki bankalardan olan...’nın anılan yasa maddesi uyarınca mahkemeler nezdinde açtıkları veya açacakları davalarda harçtan muafiyeti bulunup, aleyhine açılmış veya açılacak davalarda yargı harçlarından muafiyeti bulunmamaktadır.
4603 sayılı Kanun’un 2/2. maddesinde bu kanunun yürürlüğe girdiği 25.11.2000 tarihinde itibaren 10 yıl olarak öngörülen yeniden yapılandırma süresi, aynı maddenin yetki verdiği Bakanlar Kurulu"nun 06.11.2010 tarihli Resmi Gazete"de yayınlanarak yürürlüğe giren kararı ile 25.11.2010 tarihinde itibaren 5 yıl uzatılmıştır. 20.11.2013 temyiz tarihi itibariyle davalı... A.Ş. bu nedenlerle temyiz harcına tabidir.
Öte yandan, 492 sayılı Harçlar Kanunu"nun 123/son maddesinde, 5766 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik uyarınca harç istisnası, yurt dışından alınacak kredilerin geri dönüşümü ile ilgili işlemlerle sınırlı olmak üzere uygulanmaktadır. Nitekim, Anayasa Mahkemesi"nin 14.01.2010 tarih, 2008/81 E., 2010/8 K. sayılı ve Hukuk Genel Kurulu"nun 06.10.2010 tarih ve 12-443 E. ve 2010/471 K. sayılı ilamları da bu yöndedir. Uyuşmazlık, davalı banka tarafından verilmiş kredi sözleşmesinden kaynaklanmamaktadır.
Temyiz dilekçesinin verilme usulü HUMK"nın 434. maddesinde açıklanmış olup, buna göre harca tabi ise temyiz dilekçesinin temyiz defterine kaydının yapılıp, temyiz harcının yatırılmış olması gerekmektedir. Temyiz defterine kayıt ettirilip, harcı alınmayan temyiz dilekçeleri bakımından çözüm getiren 21.05.1985 gün ve 1984/5 Esas, 1985/1 Karar sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararında, harca tabi olmasına rağmen hesap edilip ilgilisinden alınmadan temyiz defterine kaydedilen temyiz dilekçeleri hakkında da HUMK`nın 434/3. maddesinde öngörülen eksik harç ödenmesi ile ilgili işlemin kıyasen uygulanması ve bu durumda temyiz isteminin, temyiz defterine kaydedildiği tarihte yapılmış sayılması gerektiği açıklanmıştır.
Somut olayda, birleşen 2002/386 E. sayılı davada davacılar ... ve ..."ın ayrı ayrı borçlu olmadığı yönünde kurulan hükümleri temyiz eden T.... A.Ş."nin her iki davacı yönünden ayrı ayrı temyiz başvuru ve temyiz karar harcı yatırması gerekirken hiç yatırmadığı anlaşılmıştır.
Hükmü temyiz eden birleşen davalarda davalı ... vekili tarafından verilen temyiz dilekçesi temyiz defterine kaydedilmiş ise de temyiz harcının yatırıldığına dair bilgi ve belge bulunmadığından, temyiz harcı yatırılmışsa buna ilişkin belgenin, yatırılmamışsa yatırılması için HUMK"nın 434/3. maddesi uyarınca muhtıra çıkarılması, sonucuna göre gerektiğinde aynı madde hükmü uyarınca mahkemece bir karar verilmesi ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Dairemize gönderilmesi için ikinci kez geri çevirme yapılması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilince yapılan temyiz başvurusunun reddine dair 02.12.2014 tarihli ek kararın kaldırılmasına, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle dosyanın yerel mahkemesine İKİNCİ KEZ GERİ ÇEVRİLMESİNE, 09.07.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.