Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
İİK"nun 170/3. maddesinde; inkar edilen imzanın borçluya ait olduğu "anlaşılırsa" itirazın reddine karar verileceği hüküm altına alınmıştır.
Somut olayda, borçlunun imza incelemesi için gerekli masrafları yatırmak üzere verilen kesin süre içerisinde bu masrafları yatırmadığı gerekçesiyle imza itirazının reddine karar verilmiştir.
Yerleşik Yargıtay uygulamasına ve Dairemizin istikrar bulan kararlarına göre; "imzaya itirazda ispat külfeti alacaklıya aittir"(HGK"nun 26.04.2006 tarih, 2006/12-223 E.-2006/235 K.). Diğer bir deyişle, alacaklı, takip dayanağı bonoda borçlu keşideciye atfen atılı imzanın onun eli ürünü olduğunu, itiraz halinde ispat etmek zorundadır. Bu durumda imza incelemesi için masraflar konusunda alacaklıya kesin süre verilmesi gerekirken, ispat yükünün ters çevrilmesi suretiyle imza inkarında, itirazı kanıtlama görevinin borçluya yükletilmesi ve aksine düşüncelerle itirazın reddi yönünde hüküm tesisi isabetsizdir.
SONUÇ  : Borçlunun temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 13/12/2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.