MAHKEMESİ : Çaycuma 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 19/03/2013
NUMARASI : 2012/418-2013/287

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, davalının müvekkiline ait Seka Çaycuma İşletme Müdürlüğü"nün açmış olduğu 1 yıl süreli hizmet alım ihaleleri kapsamında 01.03.2003-30.06.2003 tarihleri arasında alt işveren sıfatı ile çalıştırdığı işçilerin kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin paralarını ödemediğini, işçiler tarafından müvekkili aleyhine açılan davaların kabulüne karar verildiğini ve kararların icra yolu ile infaz edildiğini, ihale şartnamelerinin tamamında müvekkiline yüklenici işçilerinden dolayı gelecek yükümlülüklerin yükleniciye rücu edileceğinin kararlaştırıldığını ileri sürerek, davalı alt işveren tarafından ödenmesi gerekirken müvekkilinin ödemek zorunda kaldığı 14.515,26 TL’nin faiziyle birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, işçilerin çalışma süresinin 1 yıl ve daha fazla olmadığından müvekkili şirket aleyhine kıdem ve yıllık ücretli izin hakkının doğmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasında yapılan sözleşmenin 9. maddesi gereğince yüklenici davalının çalıştırdığı işçinin ücret, sosyal hakları ile tüm kanuni mükellefiyetlerinden sorumlu olduğu, işçilere ait her türlü hak ve vecibelerin davalı tarafından ödeneceği ve davacıya bu hususta herhangi bir yükümlülük yüklendiğinde, davalıya rücu edileceğinin hükme bağlandığı, dolayısıyla davacı şirketin söz konusu sözleşme maddesi gereğince asıl işveren sıfatıyla davalı yüklenici şirket tarafından çalıştırılan işçilere ödediği miktardan işçileri çalıştırdığı dönem ile sınırlı olarak sorumlu olduğu, davacının da bu kapsamda 14.515,23 TL"lik ödeme yaptığı gerekçesiyle, bu miktarın ödeme tarihi olan 17.03.2009"dan itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve temyiz edenin sıfatına göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2) Dava, çalıştırılan işçilere asıl işveren sıfatıyla ödenen kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ve yıllık ücretli izin alacağının sözleşme uyarınca alt işverenden rücuan tahsili istemine ilişkindir.
Davada az yukarıda belirtilen talepler ileri sürülmesine rağmen mahkemece sadece yıllık ücretli izin alacağına karar verilmiş ve bu karar sadece davalı vekilince temyiz edilmiştir. Bu durumda, her ne kadar yasa gereği son işveren yıllık ücretli izin alacağını ödemek zorunda ise de, davalının bir kısım işçilerine ödenen haklar için yine davacı tarafından davalıya karşı açılan Çaycuma 1. Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 2010/281 esas, 2011/978 karar sayılı dosyasında davacının dosyaya gönderdiği 02.09.2010 tarihli yazıda davalının son işveren olmadığı bildirilmiş, bu bilgi nazara alınarak hüküm kurulmuş, kararın temyizi üzerine onanmıştır. Şu halde, anılan yazı içeriği dikkate alınarak yıllık ücretli izin bedeli hakkında bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi doğru olmamıştır.
Kabule göre de; taraflar arasında sözleşme ilişkisi bulunduğundan ve dosya kapsamından davacının davalıyı temerrüde düşürdüğü tespit edilemediğinden, temerrüt faizine dava tarihinden itibaren hükmedilmesi gerekirken ödeme tarihinden itibaren alacağa faiz yürütülmesi doğru olmamış bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içeresinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 07.09.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.