Taraflar arasındaki davasının yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı Orman Yönetimi ve davalılar vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı Orman Yönetimi, 17.01.2013 tarihli dava dilekçesi ile; davalı adına tapuya kayıtlı l sayılı taşınmazın, yörede ilk kez yapılan ve 18.12.2012 tarihinde ilân edilen orman kadastrosu sırasında orman sınırı dışında bırakıldığını, taşınmazın orman bütünlüğü içinde orman sayılan yerlerden olduğunu belirterek, bu yere ait sınırlamanın iptaliyle taşınmazın orman sınırları içine alınmasını talep etmiştir.
Mahkemece, davalı Orman ve Su İşleri Bakanlığı hakkında açılan davanın husumet yokluğu nedeniyle reddine, diğer davalılar yönünden davanın kabulü ile dava konusu 2188 parsel sayılı taşınmazın orman sınırları içerisine alınmasına karar verilmiş, hüküm davalılar vekilinin temyizi üzerine Yargıtay 20. Hukuk Dairesinin 04/03/2015 gün ve 2015/954-1191 E.K sayılı kararıyla bozulmuştur.
Hükmüne uyulan bozma ilamında özetle; " mahkemece verilen karar usûl ve kanuna aykırıdır. Şöyle ki; davacı nolu parselin orman sayılan yerlerden iken, tahdit hattı dışında bırakıldığını ileri sürerek yapılan sınırlamanın iptali ile taşınmazın orman sınırı içine alınmasını talep etmiştir. Ancak, hükme esas alınan uzman orman bilirkişi kurulu raporunda taşınmazın kısmen tahdit dışında bırakıldığı belirtilmiş, Dairemizin iade kararı üzerine alınan 25/12/2014 tarihli ek kurul raporu ve krokisinde taşınmazın (A) harfi ile gösterilen 12066 m2"lik kısmının orman tahdidi dışında bırakıldığı, (B) harfi ile gösterilen 7800 m2"lik kısmının orman tahdidi içinde olduğu belirtilmiştir. (B) harfi ile gösterilen kısım zaten tahdit içinde olduğundan, bu kısım hakkında davanın kabulune karar verilmesi doğru değildir.
Mahkemece (A) harfi ile gösterilen kısım yönünden davanın kabulüne, (B) harfi ile gösterilen kısım yönünden davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir." denilmiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucu;
1-Davanın kısmen kabul kısmen reddi ile, Manisa ili Gördes ilçesi Şahinkaya mahallesinde bulunan 2188 parsel sayılı taşınmazda 18/09/2013 tarihli ek bilirkişi raporunda A harfi ile gösterilen 12066,00 m2 lik kısım yönünden davanın kabulü ile bu kısmın orman sınırları içerisine alınmasına, Aynı bilirkişi raporunda B harfi ile gösterilen 7800,00 m2 lik kısım yönünden ise davanın reddine, karar verilmiş, hüküm davacı Orman Yönetimi ve davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.


Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, orman kadastrosuna itiraz niteliğindedir.
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye, uzman orman bilirkişi kurulu tarafından eski tarihli hava fotoğrafları ve memleket haritasına dayalı olarak yöntemine uygun biçimde yapılan inceleme ve araştırma sonucunda, çekişmeli 2188 Parselin (A) bölümünün orman sayılan yerlerden olduğu, (B) bölümünün ise kesinleşen tahdit içinde olduğu anlaşıldığından yazılı biçimde hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak çelişmeli taşınmazın ( B) bölümü yönünden davanın reddine karar verildiği halde davalılar lehine vekalet ücretine hükmedilmemiş olması doğru değil ise de, bu husus hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
Bu sebeple, hükmün 1. bendine "Davalılar vekilinin sarf ettiği emek ve mesaisine karşılık 3402 sayılı Kanunun 31/3. maddesi uyarınca takdiren 500.-TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalılara verilmesine,” cümlesinin eklenmesi suretiyle düzeltilmesine ve hükmün 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla HUMK"nın 438/7 maddesine göre düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 21/09/2017 gününde oy birliği ile karar verildi.