MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanığın UYAP"tan alınan güncel adli sicil kaydına göre, suç tarihinden önce kesinleşen 3 aydan fazla süreyle hapis cezasına mahkumiyet kararlarının bulunması karşısında; sanık hakkında 5271 sayılı CMK"nın 231. maddesi ile 5237 sayılı TCK"nın 51. maddesi hükümlerinin uygulanamayacağı belirlenerek yapılan incelemede;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanık müdafiinin 20.11.2014 günlü oturumda, lehe hükümlerin uygulanması yönündeki isteminin 5237 sayılı TCK’nın 62/1. maddesini de kapsadığı halde, bu yönde olumlu veya olumsuz bir karar verilmemesi,
2-5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Yasa"nın 108/2. maddesi uyarınca tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamayacağının anlaşılması karşısında; UYAP"tan alınan güncel adli sicil kaydına göre, sanığın önceki mahkumiyetlerinin içinde tekerrüre esas alınabilecek en ağır mahkumiyeti içeren İstanbul Anadolu 25. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2005/327 Esas, 2006/872 Karar numaralı, 28.11.2013 tarihinde yerine getirilen ilamın onaylı bir örneğinin getirtilerek sonucuna göre, bu ilamın tekerrüre esas alınıp alınamayacağının değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, ayrıca tekerrüre esas alınan söz konusu ilamda birden fazla hükümlülük kararı bulunmasına karşın 5275 sayılı Yasa"nın 108/2. maddesi uyarınca karar yerinde hangi hükümlülüğün tekerrüre esas alındığı gösterilmemesi,
3-Sanığın gözaltında geçirdiği ve tutuklu kaldığı sürelerin, TCK"nın 63. maddesi uyarınca sanık hakkında hükmolunan cezadan mahsubuna kararı verilmemesi,
4-T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, hükümlerden sonra TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
5-Yargılama giderlerinin ilişkin masraf dökümünün karar yerinde gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 324. maddesine aykırı davranılması,
6-T.C. Anayasa’sının 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasa"nın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu müdafii ücretinin sanık ..."dan alınmasına hükmedilmesi,
7-Zorunlu müdafiye ödenen ücretin yargılama gideri olarak sanığa yükletilemeyeceğinin anlaşılması karşısında, geriye kalan yargılama giderinin,6352 sayılı Yasa"nın 100. maddesi ile CMK"nın 324. maddesinin 4. fıkrasına eklenen cümle gereğince, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun"un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olduğu ve bu nedenle sanığa yargılama gideri olarak yükletilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve müdafiinin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. madde yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının korunmasına, 03/07/2018 günü oybirliğiyle karar verildi.